O seu verdadeiro nome era Shinmen Musashi No Kami Fujiwara No Genshin, en rigor de verdade non se sabe con absoluta certeza o seu lugar de nacemento, algúns historiadores din que naceu no pobo chamado Miyamoto da antiga provincia Mimasaka en 1584. "Musashi" é o nome dunha área do sudoeste de Tokyo, e a denominación "Non Kami" quere dicir persoa nobre da área, mentres "Fujiwara" é o nome dunha das primeiras familias nobres do Xapón de hai máis de mil anos. El di de si mesmo: "son un samurai da provincia de Harima".
Hirada Shokan, o seu avó, era un servidor de Shinmen Iga No Kami Sudeshige, o señor do castelo de Takeyama. Pénsase que Hirada Shokan era un favorito do seu señor que finalmente casou coa súa filla.
Cando Musashi tiña sete anos, o seu pai, Munisai, ou morreu ou abandonou o neno, aproximadamente un ano despois de que a súa nai, Omasa, morrese. Ben No Suke, como era coñecido Musashi durante a súa nenez, quedou ao coidado dun tío materno, un sacerdote budista. Así é que encontramos a Musashi, un orfo fillo dun samurai, durante as campañas de unificación do Shogun Hideyoshi, nunha terra infeliz e violenta. El era un mozo bulicioso, de forte vontade e fisicamente grande para a súa idade. Non se sabe se a súa inclinación cara ao Kendo foi a instancias do seu tío, ou se a súa natureza agresiva o levou a el, ("dende a miña primeira xuventude o meu corazón inclinouse cara ao Camiño do Guerreiro"), pero esta rexistrado que no primeiro combate no que matou un home só tiña trece anos de idade. Non esquezamos que a época da que estamos a falar, século 16, foi un período sanguento tanto en Xapón coma en occidente. Aínda así, aos 13 anos de idade ése moi novo para matar alguén, especialmente nun duelo. O rival foi Arima Kibei, un famoso samurai da zona, da escola Shinto Ryu de Kenjiutsu, experto coa espada e a lanza, quen se paseara polo pobo desafiando a todos e colocara un aviso que dicía: "Quen me queira desafiar será aceptado". Cando Musashi o leu agregoulle abaixo: "Eu desafiareino mañá" e escribiu o seu nome. Esa tarde chegou unha nota de Kibei aceptando o desafío e indicando o lugar do duelo. Á mañá seguinte Musashi partiu cara ao sitio do duelo cunha espada de madeira na man, o rapaz derrubou o home cando este desenvaiñou a súa espada, e pegouno na cabeza cando intentaba erguerse. Kibei morreu vomitando sangue. Orixinalmente, as escolas de Kenjiutsu fundábanse en torno aos templos shinto. As máis antigas encontrábanse na rexión denominada Kanto, próxima a Tokyo, onde se achaban os importantes templos de Kashima e Katori.
O seguinte duelo rexistrado aconteceu cando tiña dezaseis anos, derrotou un samurai chamado Tadashima Akiyama da provincia de Tajima. Aproximadamente neste tempo deixou a súa casa e comezou a viaxar en busca de experiencia, encontrando todo tipo de duelos e concursos dos que resultou vencedor, ("percorrín provincia tras provincia loitando con guerreiros de todo tipo e formación, mais ningún puido vencerme nos máis de sesenta duelos en que participei"), ata que finalmente se estableceu á idade de cincuenta anos, despois de alcanzar o fin da súa busca de coñecementos. Houbo moitos ronin (samurai sen amo) viaxando polo país en expedicións similares, algúns sós como Musashi, outros que gozaban do patrocinio dalgunha escola ou sector feudal como o famoso samurai Tsukahara Bokuden, creador da escola Mutekatsu Ryu, que viaxaran cun séquito de máis de cen homes no século anterior. A este tipo de viaxes de peregrinación en busca de experiencia e perfeccionamento denomináballelo Musha Shugyo.
Nesta parte da súa vida, Musashi vivía practicamente apartado da sociedade, consagrado cunha feroz mentalidade individualista á exclusiva busca do esclarecemento no camiño da espada. Só tiña relación co concernente a perfeccionar a súa habilidade, viviu como un vagabundo, viaxando por Xapón e durmindo á intemperie soportando os ventos fríos de inverno; non arranxaba o seu cabelo, nunca tomou unha esposa (aínda que hai algunhas referencias de que tivo unha noiva chamada Otsu), nin se dedicou a algunha profesión. Dise que nunca entrou nunha bañeira por temor a ser sorprendido desarmado, e que a súa aparencia era ruda e salvaxe.
Na batalla de Sekigahara (1600) entre os exércitos de Tokugawa Ieyasu e Ishida Mitsunari pola sucesión ao trono como Shogun de Xapón, Musashi, que aquí contaba con 19 anos, uniuse ás filas do exército de Ishida para loitar contra Tokugawa. Sobreviviu a tres días de terribles combates durante os cales morreron setenta mil persoas, e tamén á posterior caza e matanza do exército vencido.
Aos vinte e un anos viaxou a Kyoto, este será o escenario da súa vinganza contra a prestixiosa familia Yoshioka. Os Yoshioka foran os instrutores do Clan Ashikaga por xeracións. Munisai, o pai de Musashi, fora invitado a Kyoto anos antes polo Shogun Ashikaga Yoshiaka. Munisai era un esgrimidor competente, e un experto co "jyutte". A historia di que Munisai loitou contra tres dos integrantes do Clan Yoshioka, gañando dous dos duelos, e que quizais isto tivo algunha inxerencia na conduta de Musashi cara á familia.
Yoshioka Seijiro, a cabeza da familia, foi o primeiro en loitar con Musashi, nun páramo fóra da cidade. Non se sabe porqué Seijiro aceptou este desafío xa que pertencía a unha familia samurai de clase social alta e Musashi era un descoñecido samurai de 21 anos dunha clase inferior e que non lle achegaba ningún mérito. Cando chegou a hora pactada para o encontro Musashi non se presentou, enviaron servidores a buscalo e encontrárono dúas horas despois nunha pousada, durmindo. Enviou as desculpas pertinentes dicindo que iría rapidamente, pero tardou dúas horas máis. Cando finalmente chegou á escena do duelo Seijiro estaba enfadado e impaciente, armado cunha espada real, e Musashi cunha espada de madeira. Musashi enfrontou a Seijiro cun ataque feroz e pegouno salvaxemente, derrubándoo e deixándoo inconsciente. Os servidores levárono á súa casa onde por vergoña se cortou a coleta de samurai.
"A Estratexia é a Arte do Samurai "
Logo disto Musashi decidiu permanecer na capital, a súa presenza continua amolou aínda máis os Yoshioka. O segundo irmán, Denshichiro, desafiou a Musashi a un duelo, nun intento por restaurar a honra da familia. Musashi en forma premeditada novamente atrasouse á cita, cando finalmente se presentou, Denshichiro estaba o suficientemente desconcentrado e enfadado, un segundo despois de comezada a loita rompeulle o cranio coa súa espada de madeira. Denshichiro estaba morto. O clan emitiu outro desafío, esta vez de Hanshichiro, o novo fillo de Seijiro. Hanshichiro era un neno, aínda non alcanzara a súa adolescencia. Isto quere dicir que en realidade era unha artimaña, a pesar de que o desafío fora lanzado no seu nome, Musashi debería enfrontarse a toda o seu garda samurai. O duelo sería levado a cabo debaixo dun gran piñeiro adxacente a un arrozal, a este piñeiro coñécello co nome de Ichijoji Sagari Matsu "o piñeiro baixando de Ichijoji". Ichijoji era un templo fundado polo monxe Tendai no ano 981, que xa non existe, e do cal tamén toma o nome a zona. Xa na antigüidade, o piñeiro era un fito para os viaxeiros, pois confluían os límites das provincias de Shiga, Shiratori ou Imaji, ao leste das montañas de Kyoto. Un anaco desa árbore encóntrase preservado no próximo templo de Hachidai. O piñeiro que aínda hoxe se encontra alí, é a cuarta xeración daquel. Por todo isto, este duelo é coñecido historicamente como o Duelo de Ichijoji. Esta vez, Musashi chegou ao lugar de reunión antes do tempo designado e esperou escondido a chegada do seu inimigo. O neno chegou vestido formalmente coa súa armadura de guerra rodeado do seu séquito de servidores ben armados, determinados a rematar con Musashi. Musashi esperou, escondido nas sombras. Estaban a planificar o que farían cando se presentase, pois seguramente chegaría tarde novamente; nese preciso instante apareceu repentinamente no medio deles e atacou o rapaz. Entón, utilizando ambas as dúas espadas, abriu un camiño a través deles escapando da trampa, seguido por unha chuvia de frechas.
Despois dese notable episodio vagou por Xapón, volvéndose unha lenda no seu propio tempo. Encóntranse mencións do seu nome e historias das súas proezas en rexistros, diarios e monumentos dende Tokyo ata Kyushu. Á idade de vinte e nove anos enfrontara máis de sesenta duelos, e gañounos todos. A recompilación máis temperá destes feitos aparece no Niten Ki, ou "Crónicas dos Dous Ceos", un rexistro compilado polos seus alumnos unha xeración despois da súa morte.
O mesmo ano no que aconteceron os sucesos co Clan Yoshioka, 1605, visitou o templo Cen chamado Kofuku no sur da capital en Nara. Aquí tivo un duelo con Hozoin Kakuzenbo Inei (1521-1607), sacerdote da seita Nichiren e hábil guerreiro. O sacerdote era un experto coa lanza (creador da escola de lanza Hozoin Ryu, aínda activa), pero Musashi derrotouno dúas veces coa súa espada curta de madeira. Quedou no templo durante algún tempo para estudar técnicas de loita e gozar das charlas sobre Cen cos sacerdotes. Actualmente, os monxes de Hozoin continúan coa práctica tradicional das formas de loita con lanza. É interesante dicir que en tempos antigos a palabra "Osho" que agora quere dicir sacerdote quería dicir "mestre da lanza". Hozoin Inei era alumno de Kamiizumi Nobutsuna, mestre de Kendo xintoísta. As lanzas usadas por estes sacerdotes tiñan forma de cruz, a súa denominación real é Jumonji Yari.
Cando transitaba pola provincia de Iga enfrontouse con Shishido Baiken, un experto no manexo do Kusarigama (unha especie de fouce en cuxo mango ten insire unha longa cadea que remata nunha pequena bóla de metal). Facendo uso da súa estratexia, Musashi foi levando o desenvolvemento do combate cara a un pequeno bosque e cando Shishido quixo usar a súa cadea, esta enredouse, Musashi sacou unha daga e cravouna no seu peito. Os compañeiros de Shishido atacaron a Musashi pero el fíxoos fuxir en catro direccións.
En certa oportunidade Musashi estaba en Akashi, provincia de Harima, cortando unha madeira para confeccionar un arco, cando se presentou un samurai chamado Muso Gonnosuke Katsuyoshi para desafialo. Este era un samurai experto nas escolas de Kenjiutsu Tenshin Shoden Katori Shinto Ryu e Jikishinkage Ryu, a súa habilidade era tal, que nunca fora derrotado anteriormente, ata que se encontrou con Musashi. Gonnosuke estaba armado cun Odachi (sabre longo) e nas solapas do seu Haori (especie de saco grande que se poñía sobre o quimono), levaba escrito: "Heiho Tenka Ichi" (o mellor artista marcial da terra). Estaba rodeado por seis seguidores e comezou a alardear sobre que ninguén era o seu igual. Díxolle: "hai anos, nas miñas viaxes, vin as técnicas do seu pai, Munisai, pero aínda non vin as súas". Musashi, que comezaba a irritarse, respóndelle: "se vostede viu as técnicas do meu pai, as miñas non son diferentes". Presumindo ante os seus estudantes Gonnosuke premeu aínda mais dicindo: "as miñas técnicas non son para mostrarllas a calquera". Musashi espetoulle: non importa como vostede me ataque, eu detereino, esa é a miña técnica, faga o que queira e como queira". Tomando unha espada de madeira de máis de 1,20 metros de longo, Gonnosuke iniciou sen ningunha formalidade un ataque feroz, pero Musashi camiñou directamente cara a el e golpeouno lixeiramente entre os ollos coa vara coma se fose unha espada. Gonnosuke marchou velozmente.
Nunha das súas viaxes chegou á provincia de Izumo. Visitou o señor da bisbarra chamado Matsudaira e pediulle permiso para loitar co seu experto de Kendo máis forte. Había moitos bos estrategos en Izumo. O permiso foi concedido contra un home que usaba un bo de madeira hexagonal de case dous metros e medio de longo. Xa que era un desafío "amigable" non sería a morte, este levouse a cabo nos xardíns da mansión. Musashi, utilizando dúas espadas de madeira, acurralou o samurai en dous pasos contra un pórtico e desarmouno golpeándoo en ambos os dous brazos. Ante a sorpresa dos servidores congregados, o señor Matsudaira pediulle a Musashi que loitase con el. Cando Matsudaira comezou a asumir unha posición de garda, Musashi golpeou fortemente a súa espada partíndoa en dous antes de que rematase de prepararse. O señor recoñeceu a súa derrota e Musashi quedou durante algún tempo como o seu mestre.
O duelo máis famoso de Musashi levouse a cabo en 1612, cando se encontraba na cidade de Ogura, antiga provincia de Buzen, Kyushu. O seu rival foi Sasaki Kojiro, un home novo, duns corenta anos de idade, que desenvolvera unha forte técnica de esgrima coñecida como Tsubame-gaeshi, inspirado polo movemento da cola dunha andoriña en voo e creador do estilo Ganryu Ryu, o cal se transformara no seu pseudónimo pois todos referíanse a el como Ganryu. Tal era a súa fama, que este duelo quedou na historia como "o duelo da illa de Ganryu", aínda que en realidade a illa tiña outro nome. Sasaki servía como instrutor de Kenjiutsu para o señor da provincia, Hosokawa Tadaoki. Musashi solicitou a Hosokawa o permiso para loitar con Sasaki a través das oficinas dun dos seus oficiais, chamado Nagaoka Sato Okinaga, que daquela fora alumno do pai de Musashi. O permiso para o duelo foi concedido e debería levarse a cabo ás oito da mañá siguiente,14 de abril de 1612, o lugar sería a pequena illa de Funa Shima, distante algúns quilómetros de Ogura (preto do que hoxe se coñece como Shimonoseki). Esa noite Musashi deixou o seu aloxamento e trasladouse á casa dun antigo coñecido chamado Kobayashi Taro Zaemon. Isto inspirou o rumor de que escapara, asustado pola técnica de Sasaki. O día seguinte ás oito Musashi seguía durmindo pois bebera moito, tivo que ser espertado por un dos oficiais congregados na illa. Ergueuse, bebeu e lavouse coa auga que lle trouxeron (tomando o seu tempo para almorzar) e baixou directo á beira. Mentres Sato remaba cara á illa decidiu relaxarse confeccionando un cordel de papel que usaría como Tasuki (cordón ou tira de tea que se usa para atar as amplas mangas do quimono e evitar que incomoden ou prexudiquen os movementos), logo fixo unha espada de madeira co remo de reposto.
"...O verdadeiro Arte da Espada non pode ser entendido dende os estreitos confíns do mero manexo da espada".
Cando o barco chegou ao lugar do duelo, Sasaki e os oficiais que esperaban non o podían crer, quedaron pasmados ao ver a estraña aparencia de Musashi, co seu pelo desaliñado atado cunha toalla, as mangas do quimono atadas con tiras de papel, saltando do barco cun longo remo de madeira nas mans e apresurándose a través das ondas cara á praia ao encontro do seu inimigo. Amolado polo espectáculo Sasaki desenvaiñou a súa espada longa, unha fina folla feita por Nagamitsu de Bizen, e tirou a vaíña. Ao ver isto Musashi díxolle: "Vostede xa perdeu, fixo iso porque non a necesitará máis" (querendo indicar que ao botar a vaíña daba por feito a súa propia morte), o cal encolerizou aínda máis a Sasaki e provocou que lance o primeiro ataque, Musashi saltou cara a arriba e atrás, utilizando probablemente unha técnica coñecida en Kendo como Nuki Waza, e esquivándoo por moi pouco golpeouno co remo na cabeza. Cando Sasaki caeu morto, a súa espada cortara a toalla da cabeza de Musashi e a dobra do seu hakama. Saudou os pasmados oficiais e volveu correndo ao seu barco.
A partir de entón, xamais na súa vida volveu usar as espadas verdadeiras en ningún duelo. Era invencible, e en diante consagraríase á busca do perfecto entendemento pola vía de Kendo.
En 1614 e 1615 tivo a oportunidade de adquirir máis experiencia na arte da guerra e o asedio. Tokugawa Ieyasu asediou á fortaleza de Osaka onde se resgardaran os insurrectos partidarios da familia Ashikaga. Musashi uniuse ás forzas de Tokugawa durante as campañas de inverno e verán, loitando agora contra aqueles que loitaran xunto a el na súa xuventude na batalla de Sekigahara.
Segundo os seus propios escritos, chegou a entender a arte da estratexia á idade de cincuenta anos, en 1634. Ese ano el e o seu fillo adoptivo Iori, un orfo que encontrara na provincia de Dewa nas súas viaxes, asentáronse en Ogura. Nunca volveu deixar a illa de Kyushu. A casa de Hosokawa confiáralle a comandancia dun sitio neurálxico da provincia de Higo, o Castelo de Kumamoto, e o novo señor de Buzen era Ogasawara. Iori encontrou emprego baixo as ordes Ogasawara Tadazane, como capitán do seu exército loitou contra os Cristiáns no levantamento de Shimabara de 1638, Musashi tiña cincuenta e catro anos. Os señores das provincias do sur sempre foran antagónicos aos Tokugawa e foran os instigadores de intrigas cos poderes estranxeiros e os Cristiáns xaponeses. Musashi era un membro do estado maior do exército de Ogasawara en Shimabara onde os Cristiáns foron masacrados. Despois disto, Tokugawa pechou os portos de Xapón á comunicación estranxeira, e así permanecerían durante máis de douscentos anos.
Despois de seis anos en Ogura, foi invitado a quedar como hóspede polo señor do castelo de Kumamoto, Hosokawa Churi. Quedou uns anos co señor Hosokawa utilizando o seu tempo no ensino e pintando. En 1643, retirouse a unha vida de illamento nunha cova chamada "Reigendo" no Monte Iwato.
Aquí escribiu Go Rin No Sho, dirixido ao seu alumno Teruo Nobuyuki, rematándoo unhas semanas antes da súa morte, o 19 de maio de 1645.
Entrada á cova "Reigendo"
"O Camiño do Guerreiro, díxose sempre, é o dobre Sendeiro da pluma e da espada".
Musashi escribiu "Cando comprendas o Camiño da estratexia non haberá unha soa cousa que non poidas entender" e "Verás o Camiño en todas as cousas". El, de feito, converteuse en Mestre de artes e destrezas. Produciu obras mestras de pinturas en tinta, probablemente máis valoradas polos xaponeses que as pinturas en tinta de calquera outro. Os seus traballos inclúen corvos mariños, garzas, o Deus xintoísta Hotei, dragóns, paxaros con flores, o paxaro nunha árbore morta, Daruma (Bodhidharma), e outros. Era un calígrafo experto, evidenciado na súa obra "Senki" (Espírito de Guerra). Hai unha pequena escultura de madeira da deidade budista Fudo Myoo en mans privadas. Unha escultura de Kwannon, recentemente perdida. Fixo traballos en metal, e fundou unha escola de fabricantes de "Tsuba" (gardas de espada) nas que asinaba "Niten", despois do seu nome (en alusión á súa escola Ni Ten Ichi Ryu). Dise que escribiu poemas e cancións, pero ningún destes chegou aos nosos días. Tamén se di que foi comisionado polo Shogun Tokugawa Iemitsu para pintar a saída do sol sobre do castelo de Edo.
Musashi é coñecido polos xaponeses como "Kensei", é dicir, "Esgrimidor Divino" ou "Santo da Espada". Go Rin No Sho (Libro dos cinco aneis, en referencia a Terra, Auga, Lume, Vento e Baleiro, os cinco elementos do Universo do Budismo), encabeza cada bibliografía de Kendo, é o único entre os libros de artes marciais que trata non só da estratexia militar ou o combate individual con espada, senón de calquera situación na cal é necesario usar a táctica. Os homes de negocios xaponeses usan o "Libro dos Cinco Aneis" como un manual de xestión empresarial, desenvolvendo campañas de vendas tal e coma se fosen operacións militares. E que funcione ben ou non, depende simplemente do ben que se comprendesen os Principios da Estratexia.
"Ao chegar aos trinta reflexionei sobre o meu pasado. Entendín que todas as miñas vitorias non se debían exclusivamente á miña mestría no combate; que quizais só se debían á miña habilidade natural, ou a que os desexos do ceo me eran favorables, ou a que as estratexias das demais escolas eran inferiores á miña. Tras esta conclusión estudei mañá e noite para buscar os Principios, e só aos cincuenta anos cheguei a comprender o Camiño do Guerreiro. Dende entón vivín sen seguir ningunha escola en particular e coa virtude do guerreiro practiquei moitas artes e habilidades distintas: todo o que ningún mestre me podía ensinar".
O libro non é unha tese na estratexia, segundo as súas palabras é "unha guía para homes que queren aprender a estratexia", escribiu sobre os diversos aspectos do Kendo, de tal forma que cada un pode estudar segundo o seu nivel. Un principiante pode tirar proveito a nivel de principiante, así como un experto pode captar sutilezas a nivel experto. Canto máis se le, máis encóntrase nas súas páxinas. É en definitiva o seu último legado, a chave do camiño, que el transitou. Cando aos trinta anos se convertera nun experto loitador, non se estableceu e fundou unha escola, repleto de éxito, senón que se abocó dobremente ao estudo. Nos seus últimos días, igualmente, desdeñou a vida de comodidade co señor Hosokawa e viviu dous anos profundamente só nunha cova das montañas, inmerso na contemplación.
A vida de Musashi refírese, creo eu, á busca dun obxectivo, a fixarse unha meta e perseguila mais alá de contratempos e dificultades. A ter conviccións e defendelas. A acumular experiencia durante a nosa aprendizaxe na vida, capitalizando e potenciando o bo sen esquecer os erros, para non os volver cometer.
-Z -Z -Z -Z
Xa o sei. O que quería dicir con todo isto é que un autor xaponés, Eiji Yoshikawa, escribiu a biografía de Miyamoto Musashi en 5 libros, os cales lin hai moito tempo, e teño os 3 últimos, pero non os primeiros.
ao meu parécenme bos.
Tamén saíron 3 películas en xaponés subtituladas, Samurai 1, 2 e 3, con Toshiro Mifune como Musashi. O director creo que fué Iroshi Inagaki.
No hay comentarios:
Publicar un comentario