25/11/11

un ano máis, día contra a violencia de xénero

25 de novembro, día internacional contra a violencia de xénero. 54 mortes por violencia de xénero ata o de agora en España.

Un drama que non cesa, unha morea de traxedias que non paran, unhas crónicas estremecedoras, dignas (e perdoae este humor negro...) dun film destinado a obter un monte de premios, pero que, no entanto de ter premio, teñen castigo.

Ogalla non se tivesen que poñer estas novas, ni "celebrar" un día contra a violencia de xénero. Tódolos días debemos estar en contra da violencia de xénero, aínda que nunha data especial o fagamos máis visible.

18/11/11

O cerebro nos engana...sempre!!

Estes días oín en RN (Radio Nacional) unha nova da que eu xa tiña sospeitas, pero ata oila as miñas sospeitas eran algo que non me atrevía a dicir.

A nova foi sobre unhos estudos que saíron sobre as catas cegas de viños. Máis ou menos viña a dicir (a ver si atopo a nova e vos poño un enlace) que o cerebro nos egana, xa que ten en conta as espectativas que nós temos sobre algo, para facer que cando o temos, o probamos ou o sentimos, a sensación sexa a que queriamos... Curioso efecto, non??

Eu isto o debo ter moi, moi acentuado.... o autoengano, queira ou non, termina sempre por triunfar....

14/11/11

CÓMO SOMOS!!

DIFERENZA ENTRE SER SOGRA DO XENRO OU SOGRA DA NORA.... ¡¡¡unha verdade como a vida mesma!!!
Dúas señoras se atopan na rúa.

encuentran en la calle.
- Chica, séculos sen verte ¿Cómo están os teus fillos Rosa e Paco?

- Ai! querida, Rosa casou moi ben. Ten un home maravilloso. Fíxate que se ergue de madrugada para cambiar os cueiros ao meu neto, prepara o almorzo pola mañá, frega os pratos e axuda na cociña. Lle puxo unha muchacha que lle limpa a casa, cómpralle un coche novo cada ano, e a leva de viaxe dúas veces ao ano. Ademáis é moi bo e moi serio no seu traballo. Un amor de xenro, grazas a Deus.

- ¡Qué bien!

- Escoita, e o teu Francisco, ¿Tamén casou?

- Si, filla, tamén casou, pero tivo MOI MALA SORTE. O seu matrimonio vai moi mal... Imaxina que o pobre ten que erguerse de madrugada para cambiar os cueiros domeu neto, ten que preparar o almorzo, lavar os pratos e enriba axudar na cociña. E despois de todo iso, sae a traballar para conseguir o sustento e pagarlle unha muchacha que lle limpe a casa; ademáis, lle forza a que saian de viaxe dúas veces ao ano; e ¡¡o peor!! quere coche novo cada ano.. pobre fillo meu ¡ela é unha cabrona!

7/11/11

MICRORRELATOS, semana 5

Ganador del 3/11, semana 5

Autor: Jorge Garcés Garrido

El próximo tren

Como tantas veces había hecho de niño, vio llegar el tren con infinito asombro. La gente bajó y subió, se demoró en el andén, y el Mudo llenó sus ojos de sonrisas, abrazos, de zapatos y maletas. Se enganchó a un reencuentro, a un paraguas, un recado escueto y un beso apresurado. Sostuvo sobre el acalorado bullicio la misma emoción de entonces. Al momento el silbato, el pitido, y un adiós boquiabierto como de no entender nada. Tras el último vagón lo sacudió un golpe de aire vacío, la vía quedó muerta y nada más existió hasta el próximo tren.

Finalistas del 3/11, semana 5

Autor: Paloma Hidalgo Díez

Y creo que tiene razón

Como tantas veces había hecho de niño simulé dormir cuando mi madre entró en la habitación. Ella me arropó, me besó en la frente y salió cerrando la puerta tras de sí. Entonces mi mujer emergió de entre las sábanas, se acercó a mi oído y susurró:
—Cariño, estoy convencida de que nos equivocamos, teníamos que haber alquilado aquel piso, aunque fuera un ático sin ascensor.

Autor: Lourdes Fernández-Pacheco

Jugando

Como tantas veces había hecho de niño, se hizo el dormido. Ni cuando su mujer le besó en la frente, ni cuando su hijo quiso abrazarlo?, ni siquiera cuando su madre gritando se le echó literalmente encima movió un solo músculo de la cara. Estaba contento, esta vez sí lo había conseguido. Una lágrima, salada, escapó de sus ojos, pero ya habían puesto la tapa.

3/11/11

Manteiga Erótica

Tres homes están tomando nun bar falando sobre o que fixeran a noite anterior.

O italiano di: “Anoite eu lle din masaxes á miña muller en todo o corpo cun aceite de oliva finísimo, logo fixemos o amor apaixoadamente e a fixen gritas durante 5 minutos sen parar”

O francés para non quedar atrás di: “Anoite eu lle din masaxes á miña muller en todo o corpo cun aceite perfumado afrodisíaco especial e logo fixemos o amor, a fixen gritar durante 15 minutos seguidos”

O Galego di: “Iso non é nada. Anoite eu lle din masaxes á miña muller cunha manteiga especial. Lle acariciei todo o corpo coa manteiga, logo fixemos o amor e a fixen gritar durante 2 horas seguidas”

O italiano e o francés asombrados lle preguntan:
“Dúas horas, ¡¡¡qué fenómeno!!! ¿E cómo fixeches para que gritara durante dúas horas seguidas?"

“'Me limpiei as mans nas cortinas...”

27/10/11

Alberto Iglesias, un xenio para escoitar

A primeira vez que oin falar de Alberto Iglesias foi despois de ver "The Constant Gardener" ou en castelán "El Jardinero Fiel". Pouco a pouco funme enterando da dilatada traxectoria deste músico e compositor xenial e sobre todo, decateime do moito que me gusta a súa música.

Acaban de darlle un premio (outro máis) pola música da película de Almodovar, "La piel que habito", e ainda que ésta non a vín, supoño que a música lle irá coma un guante.

parabéns a un dos grandes!!

Filmografía: (parcial):

1980 - Paisaje cortometraje dirigido por Montxo Armendáriz
1983 - La conquista de Albania
1984 - La muerte de Mikel
1992 - Vacas, dirigida por Julio Médem;
1993 - La ardilla roja, dirigida por Julio Médem;
1995 - La flor de mi secreto (The Flower of My Secret), dirigida por Pedro Almodóvar;
1996 - Tierra, dirigida por Julio Médem;
1997 - Carne trémula (Live Flesh), dirigida por Pedro Almodóvar;
1997 - La camarera del Titanic (The Chambermaid on the Titanic), dirigida por Bigas Luna;
1998 - Los amantes del círculo polar (Lovers of the Arctic Circle), dirigida por Julio Médem;
1999 - Todo sobre mi madre (All About My Mother), dirigida por Pedro Almodóvar;
2001 - Lucía y el sexo (Sex and Lucia), dirigida por Julio Médem;
2002 - Hable con ella (Talk to Her), dirigida por Pedro Almodóvar;
2002 - Pasos de baile, (The Dancer Upstairs), dirigida por John Malkovich;
2003 - Comandante, dirigida por Oliver Stone;
2003 - Te Doy Mis Ojos, dirigida por Iciar Bollain;
2004 - La mala educación (Bad Education), dirigida por Pedro Almodóvar;
2005 - El jardinero fiel (The Constant Gardener), dirigida por Fernando Meirelles;
2006 - Volver (To Return), dirigida por Pedro Almodóvar;
2007 - Cometas en el cielo (The Kite Runner), dirigida por Marc Forster;
2008 - Che, dirigida por Steven Soderbergh;
2009 - Los abrazos rotos, dirigida por Pedro Almodóvar;
2010 - También la lluvia, dirigida por Iciar Bollain;
2011 - Le Moine, dirigida por Dominik Moll;
2011 - La piel que habito, dirigida por Pedro Almodóvar;
2011 - Tinker, Tailor, Soldier, Spy, dirigida por Tomas Alfredson;

25/10/11

MICRORRELATOS, semana 4

Ganador del 20/10, semana 4

Autor: Mauricio Ciruelos Gutiérrez

La patinadora

No pudo evitar mirar de reojo la puerta del apartamento, con la misma pintura verde mate de hacia veinte años, pero ahora le pareció ridículamente pequeña y endeble. Al llegar al final del pasillo le dio una calada al cigarro y se giró para volver a mirarla. Recordó a la niña con patines y coletas que cada tarde atravesaba el umbral tras volver del colegio. Exhaló el humo despacio, apagó el cigarro y volvió a recorrer el pasillo, sin prisa. Al pasar junto a la puerta verde la rozó con la punta de los dedos, como tantas veces había hecho de niño.

Finalistas del 20/10, semana 4

Autor: Fernando Vicente Galve

Historia de vampiros

No pudo evitar mirar de reojo la puerta del apartamento. Por el momento aguantaba, pero era cuestión de minutos que cediera. Habían atacado el edificio en cuanto se puso el sol y durante la noche masacraron a todos sus vecinos, piso por piso. Ahora solo quedaban ellos: ya no se oían gritos, solo los golpes en la puerta. Comprobó la hora y trató de dar esperanzas a sus hijos. "Dentro de poco amanecerá, dejaremos que la luz entre por la ventana y todo habrá acabado. ¿A que vais a ser valientes hasta entonces?". Les sonrió. Los niños, pese al miedo, le devolvieron una sonrisa que mostraba sus colmillos diminutos.

Autor: Pablo José Malagón Manzaneque

Tirando la toalla

No pudo evitar mirar de reojo la puerta del apartamento, le pareció ver una sombra. ¿O quizá era un reflejo? Sonó el teléfono y cuando fue a contestar comprobó que lo había dejado descolgado. Escuchó un murmullo en la habitación y vio la cama vacía. Sobre el estante del salón había dos trofeos; "Campeón del mundo". Cerró los ojos y subió al ring. El aire zarandeó la barandilla del balcón y escuchó la campana. Se quitó la bata y golpeó el espejo. El rival se rompió en mil pedazos y apuró de un trago la botella de güisqui.

24/10/11

LIBIA LIBRE

A nova da morte de Gadafi quedará empañada, alomenos en España debido á nova do fin da ETA, pero é unha boa nova desde logo. Non está moi claro cómo foron as circunstancias da súa detención e posterior morte, pero está claro que un futuro esperanzador? se abre en Libia.

Digo esperanzador con interrogacións xa que o país queda dividido en dous bandos despois da defensa ata a morte dos partidarios do antigo réxime e a loita dos afíns ao novo réxime, que tampouco sabemos cómo pretende ser.

Con este futuro tan incerto, o que si se pode concluir é que a ola de "democratización" que se extendeu pola parte Norte de África (revoltas en Tunicia, Libia, Argelia, Exipto, Siria e tamén en Marrocos) tivo resultados máis ou menos bos, ainda que non en tódolos casos no mesmo grao. Recén comezou esta nova etapa no continente veciño que, agardemos, nos leve a unha mellora nas condicións de vida, tanto económicas como de dereitos, que tanto fan falla.

21/10/11

ETA COMUNICA O CESE DA LOITA ARMADA

Póde dárselle moitas voltas, dicir que non é o que se esperaba e que ainda falta moito para lograr o desarme total e a paz en Euskadi e tamén no resto do territorio, pero é unha boa nova para TOD@S que ETA cese definitivamente a loita armada.

http://www.europapress.es/nacional/noticia-eta-anuncia-cese-definitivo-actividad-armada-20111020222340.html

Creo que é moi importante sinalar que despois de case 50 anos de loita armada, atentatos, tiros na nuca e moito terror, ETA cesa a súa actividade sen acadar os seus obxectivos. Tanta dor, tanto sofrimento, tantas víctimas... para qué?

20/10/11

MICRORRELATOS, semana 3

Ganador del 13/10, semana 3

Autor: Joaquín Suárez Guerra

Un hombre solo

—Son las doce horas, un minuto y quince segundos.
El hombre colgó con un fuerte golpe. Repetía el mismo mensaje desde hacía más de dos horas, aunque al menos este teléfono respondía. Era el único. Miró la pantalla del televisor, cubierta de nieve electrónica. Desechó la idea de acudir al aparato de radio: sólo emitía un pitido enloquecedor. Se acercó a la ventana cerrada y, mientras se mordía las uñas, vigiló la calle desde sus tres pisos de altura: vacía. Meditó. Con agua corriente y la nevera casi llena, podría aguantar muchos días. Antes de volver al sofá, no pudo evitar mirar de reojo la puerta del apartamento.

Segundo ganador del 13/10, semana 3

Autor: Montse Aguilera Vives

Toc

Son las doce horas, un minuto y quince segundos.
Se lava las manos. Coge las llaves con dedos temblorosos. Cuando caen al suelo saca una toallita húmeda, las recoge con ella, abre otra toallita y limpia las llaves y la anilla que las mantiene unidas.
Mira el reloj.
Son las doce horas, tres minutos y veintidós segundos.
Vuelve al cuarto de baño, se quita toda la ropa (está sudando) y se da la tercera ducha del día.
Necesita orinar.
Mira el reloj.
Son las doce horas, diecisiete minutos y cuatro segundos.
No puede ser.
Sabe que llegará tarde a la terapia.
Pero lo peor es que aún está sucia.

Finalistas del 13/10, semana 3

Autor: Rosa Maria Calzado Naranjo

Prácticas de Anatomía

—Son las doce horas, un minuto y quince segundos. Esta práctica supone el cincuenta por ciento de la nota. Pueden comenzar.
Era mi primera práctica de medicina y también sería la última. Los cuerpos estaban blancos, totalmente rígidos y frescos. Julio, cogió la mano de un cuerpo y se la puso en la cabeza a modo de sombrero. El profesor le echó de clase, claro.
Era el momento. Un señor mayor. Había que darle la vuelta para hacer la disección. Catorce años han pasado, y aún me da náuseas. No sabía que mi abuelo, había donado su cuerpo a la ciencia.

Autor: Carmen Rosique

La espera

Son las doce horas, un minuto y quince segundos, bueno, ya dieciséis... El tiempo no perdona, pasa y no espera, yo sí; yo espero tu llamada una noche más, pero sólo hasta las doce y cuarto. Me dijiste que llamarías a las doce y no lo has hecho. Perdonaré tu mentira si me llamas antes de las doce y media, bueno, antes de la una. Después ya no volveré a perdonarte. Quizá, si me llamas mañana, lo olvidaré todo y podemos volver a empezar. Te esperaré hasta el viernes y luego seguiré con mi vida.

Ganadores y finalistas: SEPTIEMBRE, 2011

Ganador del mes: Alberto Corujo

Ganador del 22/09, semana 2

Autor: Alberto Corujo Corteguera

Principio de incertidumbre

—Tú y yo podremos pasear juntos bajo ese cielo estrellado.
Todos los días, a la misma hora, Carlos hace su llamada, pronuncia una frase romántica y recibe una réplica exacta:
—Son las doce horas, un minuto y quince segundos.
Todos los días menos hoy. Hoy, por primera vez, le ha respondido el silencio. Carlos se pregunta si no habrá marcado un número equivocado.
—Podríamos ir mañana —escucha decir al fin. Es ella, la misma voz sensual de siempre.
Carlos siente que el tiempo se detiene, y cuenta hasta diez antes de contestar:
—Son las doce horas, un minuto y quince segundos.

19/10/11

Biko, de Peter Gabriel

Unha das mellores cancións que se escribiron nunca. Sen palabras. Só desfutade!!! Pd. Para os/as curiosos/as, aquí tedes un pequeno enlace sobre Steve Biko

18/10/11

Miau, de José Miguel Fonollosa

Canto lin Miau e Más Miau, quedei coa sensación de que o que reflicten esas tiras de imaxes é unha realidade manifesta. É a vida das nosas mascotas destilada cun monte de intelixencia emocional, sen grandes pretensións, pero que acada un resultado máis que digno.

Para os/as que esteades interesados en seguir as evolucións destas preciosas gatiñas, aqui vos deixo o enlace do blog do autor.

17/10/11

Área 51. Mito ou realidade??

Non teño moi claro a onde vou ir parar con esta entrada, pero tiña moitas ganas de saber(ata onde poida) sobre a Área 51 e o incidente Roswell. Pode que isto non leve a nada, pero como a curiosidade é o que me move, alá imos...

Ata onde eu sei, a Área 51existe xeográficamente. Xa non está tan claro para que serve. É sóamente unha base militar de EEUU ou se aproveitan esas instalacións remotas para outras cousas?

Polo que parece, hai dúas correntes de teorías. As realistas e as que non o son. Dependendo do que ti teñas na túa cachola, crerás máis unhas ou outras. Eu son máis de teorías conspiradoras, extraterrestres, encontros na 3ª fase e demáis, polo que estas publicacións pseudocientíficas me atraeron desde sempre. Así que tomemos por un momento a hipótese dos pro-ufos e pensemos que dentro desa base se gardan os restos dunha nave extraterrestre estrelada no ano 1947 no deserto de novo méxico, ademáis de varios cadáveres de aliens...

Qué facer con iso? Oficialmente hoxe en día (ano 2011) o goberno de EEUU non admite nada sobre o feito ovni. De feito o incidente roswell se pode explicar como parte da política de espionaxe e da guerra fría que mantiveron enfrontados aos dous grandes estados, EEUU e a antiga URSS.

Pero para os que, coma mín, cremos que é imposible desde o punto de vista científico e estatístico que esteamos sós no universo como forma de vida, esta temática sempre terá un público...

14/10/11

Eye Os Open Source

Xa oira falar do choio da Nube, pero non me decidín a poñer nada aquí ata ter algo concreto do que falar. Hoxe o teño. Falo da admiración que sinto por xente como Pau García-Milá, que desenvolveu o sistema operativo Eye Os. Qué é EyeOs?

Unha vez que o concepto vai entrando na miña obtusa cabeciña, vexo que o interesante disto ademáis das posibilidades informáticas e de comunicación e seguridade que ten para o futuro, é a incrible capacidade do autor, do responsable da idea, de converter iso, unha idea, en algo real. Iso é o que me ten maravillado.

Vin estes días unha entrevista que lle fixeron, por mor da saída dun libro que publicou recentemente. "Está todo por hacer" Creo que nestes tempos que corren, o feito de sairse dos camiños marcados pode ser a clave do éxito. É difícil, pero pode funcionar....

Para descargar a versión open source de EyeOs aquí vos deixo o enlace.

É moi posible que nuns anos tod@s traballemos con algo semellante a isto...

Verémolo!!!

13/10/11

VISTAS 360º

12/10/11

Steve Jobs, un xenio que nos deixa

Para os que non coñezan a Steve Jobs, o fundador de Apple nos deixou o 5 de outubro.
Un xenio que creo que a historia colocará ao mesmo nivel que xente da categoría de Edison, Graham Bell ou Tesla. O tempo o dirá, pero non se pode negar que hai xente que está adiantada ao seu tempo, e que o que fai axuda á humanidade a avanzar.

11/10/11

coidado co que preguntas e/ou respostas...

Caso 1
Isto realmente sucedeu nunha clase da carreira de medicina. O profesor estaba falando dos altos niveis de glucosa atopados no semen. Unha asistente ergue a man e preguntou:

Se entendin ben, está vostede dicindo que hai un montón de glucosa, como no azucre, no semen masculino?
É correcto -respondeu o profesor.
Levantando a man de novo a chica preguntou:
Entón, ¿por qué non sabe doce?

Tras un silencio estupefacto, a clase completa estoupou en gargalladas.
A cara da pobre chica se puxo vermella cando se decatou verdadera do que, sen querer, dixera.
Recolleu ós libros sen dicir unha palabra e saliu da clase.
Nembargantes, mentres cruzaba a porta, o profesor, totalmente serio, respondeu á súa pregunta:

- Non lle sabe doce porque as papilas gustativas para o doce están na punta da lingua e non ao fondo da garganta.

Caso 2

Unha profesora universitaria estaba acabando de dar as últimas informacións aos alumnos sobre o exame final que farían ao día seguinte. Termiou dicindo que non habería excusas para quen non acudise ao exame, a menos que se tratase dun accidente grave, enfermidade ou morte dalgún parente próximo.
Un gracioso que estaba sentado ao fondo da clase preguntou con ese típico aire de cinismo:

- De entre eses motivos xustificantes...
¿podemos incluir o de extremo cansancio por actividade sexual?

A clase estoupou de risas mentres que a profesora agardaba pacentemente a que todos calasen.
Entón ela contestou:

- Será tipo TEST. Vostede pode vir e escribir coa outra
man..., o pode contestar de pe, se é que non pode sentar...

Caso 3

Na clase de Medicina pregunta o profesor:

- ¿Quén pode dicir cal é o órgano do corpo que pode agrandar 9
veces o seu tamaño?

Toda a clase se queda en silencio, e
unha chica moi tímida ergue a man e di:

- O pene. E o profesor responde:
- Non... É a pupila, pero felicite ao seu noivo da miña parte.

Caso 4

Un profesor de matemáticas lle quere facer unha broma aos alumnos e lles dice:

Chicos, aquí lles vai un problema:
Un avión sale de Amsterdam cunha velocidade de 400 km/h. A presión é de 1.004 mm de Hg. 5 hectopascais, a humidade relativa é do 66% e a temperatura é de 20,4 graos centígrados, a tripulación está composta por 5 persoas, a capacidade para os pasaxeiros é de 45 asentos,
o baño está ocupado e hai 5 azafatas (pero 1 está en folga).

- A pregunta é... ¿Cántos anos teño?
Os alumnos se miran asombrados, mentres un chico ergue a man e responde:
- 44 anos, profesor.

O profesor o mira asombrado e lle di:
- Sí, teño 44 anos, pero... ¿cómo o soubeches?
O alumno resposta:
- É que teño un primo de 22
que é 'medio' gilipollas...

10/10/11

antivirus online gratis VIRUS TOTAL

Este recurso online gratis paréceme moi interesante.

Virus total

O responsable é un rapaz de málaga que debe ser un fenómeno en desactivar código malicioso, xa que os seus recursos lle salvaron o pelexo ao goberno de EEUU hai ben pouco.

Un recurso bo e gratis. Qué máis se pode pedir? Eu o gardarei en "Favoritos"

7/10/11

novo xoguete para pedir no nadal

6/10/11

Bicycle Race, de Queen

Unha das mellores cancións do mítico grupo inglés Queen. Si non vos alegra oila, non tedes sangue.... Desfrutádea!

5/10/11

XORNAL.COM tamén pecha?

Tal e como se reflectía neste blog hai algún tempo, non só pecha a edición en papel de Xornal de Galicia, senón que a súa edición dixital, Xornal.com tamén pecha. Outra desgraza para a información en galego. Semella que neste océano da información, as luces dos faros que guían aos navegantes son menos... o que produce certa inquedanza de cara ao futuro...

4/10/11

INSTINTO PATERNAL

Escoitei estes días unha reportaxe (na radio) na que se indica que se demostrou recentemente que os niveles de testosterona nos homes varían ao longo do tempo, disminuindo notablemente naqueles suxeitos que teñen fillos. Co paso do tempo se volven recuperar eses niveis, pero o chamado instinto paternal deixa de ser só unha idea para converterse nalgo demostrable científicamente.

Penso eu; está moi ben demostralo, pero creo (corro un certo risco de equivocarme, pero aínda así paga a pena dicilo) que calquera que fose pai, hai pouco ou moito, se decata do que cambia a túa concepción da vida, das prioridades que ata ese momento che parecían claras e de súpeto se reordenan doutro xeito que xamáis concebiras.

Creo que tampouco fai falla ter fillos para ter instinto paternal. Pódese ver claramente cando a un lle dicen: "Que neneiro eres" ou algo semellante. Ou cando te decatas que levas un rato entretendo a unos cuantos rapaces nin se sabe cómo, xa que tampouco serías capaz de repetilo. Pódese confundir co de ter un carácter infantil ou inmaduro, pero non é o mesmo, nin moito menos.

Só hai que ver a seriedade coa que xogan os nenos.

2/10/11

MICRORRELATOS semana 2

Ganador del 22/09, semana 2

Autor: Alberto Corujo Corteguera

Principio de incertidumbre

—Tú y yo podremos pasear juntos bajo ese cielo estrellado.
Todos los días, a la misma hora, Carlos hace su llamada, pronuncia una frase romántica y recibe una réplica exacta:
—Son las doce horas, un minuto y quince segundos.
Todos los días menos hoy. Hoy, por primera vez, le ha respondido el silencio. Carlos se pregunta si no habrá marcado un número equivocado.
—Podríamos ir mañana —escucha decir al fin. Es ella, la misma voz sensual de siempre.
Carlos siente que el tiempo se detiene, y cuenta hasta diez antes de contestar:
—Son las doce horas, un minuto y quince segundos.

Finalistas del 22/09, semana 2

Autor: Paco Gijón Peñas

Los muertos nunca mienten

—Tú y yo podremos pasear juntos bajo ese cielo estrellado.
—Perdona, pero no te creo. Has dicho tantas mentiras.
—Lo siento Al, pero ellos me dijeron que estabas muerto.
—No, Berta, sólo estaba fuera de la cuidad.
—Bueno, yo les creí cuando me lo dijeron.
—Es mejor que sigan pensando que no estoy aquí.
—Pero yo te he visto, y si me preguntan…
—Tú no dirás nada.
—Pero yo no quiero mentir.
—No te preocupes, Berta. Los muertos nunca mienten.

Autor: Ismael Hevia Galicia

Infantil

—Tú y yo podremos pasear juntos bajo ese cielo estrellado, papá —comentó señalando con su pequeño dedo una fotografía nocturna de las pirámides de Egipto.
Asentí deseando que fuera así. Cerró el National Geographic y lo colocó sobre el montón de revistas de la sala de espera. Volvió a sentarse a mi lado a esperar. Balanceaba despreocupada las piernas mientras leía los carteles de las paredes.
—Papá. ¿Qué significa oncología in…?

-------------------------

Non sei a vós, pero a mín o que máis me estremeceu foi o titulado "Infantil". Non gañou, pero ten unha capacidade evocadora incrible....

29/9/11

investigadores sen futuro.. futuro sin investigadores?

Interesante reflexión sobre unha realidade que pouco a pouco se vai impoñendo... desgrazadamente.

27/9/11

cociña con....fusión

Din que temos os mellores cociñeiros do mundo.

E que están creando escola en grande parte da sociedade . E tanto... O outro día estaba invitado a comer na casa duns amigos. Á hora do almorzo á beira da piscina, a muller, que é moi moderna e entendida, entre outras posibilidades me ofrece: UN CONSOMÉ MOI FRÍO DE CEBADA TOSTADA AO CHEIRUME DE LÚPULO CON FROITIÑOS DE OLIVO AO AIRE DO ATLÁNTICO. ¿Quén non peca ante esta suxestión?

Ben, pois me serviron: *Unha puta caña de cervexa con aceitunas recheas de anchoas.*

25/9/11

MICRORRELATOS semana 1

Desde aquí quero facer unha homenaxe a tódolos/as escritores/as anónimos de microrrelatos que cada semana nos deleitan coas súas historias, urdidas a partir da última frase gañadora do microrrelato da semana anterior.

Este concurso que se pode escoitar en vivo, sobre as 11.30 h da mañán os xoves de cada semana, leva encandilándome desde hai tempo.

Espero poder manter a periodicidade para publicar os relatos de forma continuada, para que tamén vós vexades ao que me refiro. Estas historias están fantasticamente artelladas e son redondas na súa pequena extensión.

De todos os relatos que se reciben, hai 3 finalistas, que son os que citarei cada semana. Espero que vos guste esta nova sección.

Desfrutádeos!!

Fonte: http://www.escueladeescritores.com/relatos-en-cadena-2012

Ganador del 09/09, semana 1

Autor: Sara Barbera Sánchez

Reflejo

La noche es una estrella en tu cucharilla, la que atrapas cada noche en su reflejo metálico. La observas titilar hasta que el sueño te vence y caes sobre la almohada, agotada. Yo, alertado por el sonido de la cuchara al caer al suelo, me acerco sigiloso para arroparte. Te beso en la frente, aflojo la cadena de tu tobillo y te susurro al oído que, cuando aprendas a quererme, tú y yo podremos pasear juntos bajo ese cielo estrellado.

Finalistas del 09/09, semana 1

Autor: Gabriel Luis Gálvez Cañete

Adicto a la noche

—La noche es una estrella en tu cucharilla —le dije con voz de terciopelo.
—¿Qué quieres decir? —preguntó ella con indiferencia.
—Es una metáfora.
Hubo un instante de silencio y sentí que me miraba con ojos de serpiente, esperando una explicación. Entonces continué con voz pausada.
—Quiero decir que la noche es como una estrella que te lleva a calentar el caballo en la cuchara.
—Oh vaya, el niño se ha puesto poético —respondió con una sonrisa burlesca.
Entonces se desvaneció mi alma de escritor frustrado y volví a la realidad.
—Pásamelo.

Autor: Juan Manuel Rodríguez Gayán

Cita en la tarde

La noche es una estrella en tu cucharilla, decía el proverbio oculto dentro de la galleta de la suerte. El hombre de la mesa número trece echó un vistazo a su alrededor. En la calle el sol abrasaba, el local dormitaba en la penumbra y en la mesa sólo había un par de palillos sobre un plato de arroz humeante. Una cucaracha correteó hasta esconderse bajo las piernas de la pareja que se besaba en la mesa de al lado. Tocó el bulto que se escondía bajo su chaqueta. Permaneció inmóvil mirando hacia la puerta de salida. Probó suerte, y volvió a abrir otra galleta.

23/9/11

REM nos deixa...

Para aqueles que desfrutamos, que nos emocionamos e que bailamos coma tolos coas cancións de REM, hoxe é un día triste. O grupo que liderou o carismático Michael Stipe nos comunica, de xeito imprevisto, que despois de 30 anos non haberá máis REM. Ainda que esta canción que vos poño non é das máis coñecidas, a min me gusta especialmente. O certo é que esta versión acústica é dunha canción doutro grupo (Tears for Fears) pero para mín é preciosa.

Desfrutádea!!

22/9/11

DESORIENTADO 29

Suvorov non daba creto ao que vían os seus ollos. Desde o seu posto, á sombriña (como correspondía ao seu cargo), aquel xoves tiña todas as trazas de converterse nun fodido día aburrido e sen acción. A Suvorov lle gustaban as películas de acción. Unha das súas actividades favoritas era visionar os films de Steven Seagal e Chuck Norris. Vaia ondanadas de ostias metían os tipos!! Diante do espello carcomido pola silicona áceda coa que o pegara á parede (merda de chino que lla vendeu) adoptaba posturas e rictus das súas personaxes favoritas. Era un dos segredos que gardaba. Non o peor, nin moito menos, pero se alguén no corpo se enterase do moito que lle poñía andar espido (agás os calcetíns) co cinto e a pistola regulamentaria mentres ollaba para si no espello, a súa exígua autoridade (mantida na súa maior parte por medo) non aguantaría moito máis.

Una muller, unha mullerona, das que lle gostaban a Suvorov, apareceu soa polo posto de garda. Era grande toda ela, pero as súas cadeiras e o pandeiro se vían imponentes. Mentres se erguía, Suvorov relameu os beizos. Unha muller soa! Suvorov mandou aos dous oficiais que estaban ociosos a revisar o inventario de munición na caseta que se atopaba a uns 500 m do posto de garda. Mi madriña!! Como me vou poñer! Axustou o cinto e atusou o bigote graxumento mentres se poñía o sombreiro regulamentario.

E saíu a esperala.

Censura na TVE??

Onte día 21 de setembro o consello de administración de RTVE, formado por representantes dos grupos políticos maioritarios e tamén por sindicatos, votou unha reforma pola que se podería ter acceso aos ordenadores dos redactores/as e ver a información ANTES de que se publique.

A proposta partiu do grupo do PP, pero é que o PSOE e un dos sindicatos se abstiveron, polo que a norma foi aprobada. Só botou en contra da medida IU e UXT.

Na miña humilde opinión, poden chamarlle como queiran, pero vendo a posibilidade de que en 59 días nos goberne, previsiblemente por maioría absoluta o PP, isto é preparar o camiño para unha CENSURA na TV pública.

Ao tempo....

20/9/11

Para mariñeiros nós

Cando zapeas co mando, normalmente a partir da canle 9 ou 10 xa deixas de interesarte polo que botan (polo menos no meu aparato). A partir dese número de canle, as cadeas se suceden sin máis éxito que a pereza que che dea apretar de novo a deda para pasar a canle.

Pero ás veces sucede que, casualidades, pasas por unha canle na que están poñendo algo que che engancha. E iso foi que me pasou hai uns días.

Na canle VTelevisión, os vídeos da serie Para Mariñeiros, nós! me parecen do mellor en canto a humor dos últimos tempos.

Xa me contaredes.

Desfrutádeos!!

15/9/11

Beatifull Day, de U2

Hai xa moitos anos que sigo a U2, ese grupo irlandés de rock que ten moitas luces na súa carreira musical e tamén algunhas sombras (particularmente a mín o seu lider, Bono, non me gusta nada, pero sen él o grupo non sería o mesmo). En fin, ademáis de himnos que máis adiante porei aquí (sobre todo do álbum "The Joshua Tree"), esta canción que vos presento agora é bastante recente e pola súa frescura creo que paga a pena escoitala. Desfrutádea!

14/9/11

The brave, de Pixar

Despois do fiasco (a nivel de calidade, que non de beneficios económicos) que supon (ao meu parecer) CARS 2, o estudo de animación Pixar nos presenta unha historia que espero que devolva a calidade a onde nunca debeu deixar de pertencer. Verémolo!!
Aquí vos deixo o enlace no que se comenta a película. Ata o verano do ano 2012 non se verá, pero eu xa morro de ganas...sobre todo vendo as imaxes das terras altas de Escocia, onde estará ambientada a película.

Ogalla a música sexa semellante...

España é cultura

Semella que se abriu un novo portal en internet,

http://www.españaescultura.es/

no que se reflicte, ao meu parecer, a máis completa información sobre todo o que ten que ver co noso país en canto a cultura, arte, música, fotografía, museos, comunidades autónomas... En fin, que se tedes interese en facer turismo cultural, creo que esta páxina se converterá en algo ineludible.

13/9/11

O protagonista de Espartacus nos deixou...

Ao final pasou. Despois de falar sobre Espartacus e sobre o seu protagonista, Andy Whitfield e a súa enfermidade, desgrazadamente para a serie, o 12 de setembro finou este actor. Digo desgrazadamente para a serie xa que no persoal está claro que a morte deste novo actor (39 anos) é unha traxedia irreparable. Para a serie espero que non o sexa tanto, pero non o teño nada claro. Se verá...

1/9/11

CARS 2,de PIXAR

Antes de nada, benvid@s a tod@s de novo despois do verán... moitas cousas teño no tinteiro que irei sacando (na medida do posible) durante estes días...Moito verán (ainda que o tempo non acompañou todo o que debería) e moitas novidades, no mundo e persoais, así que, como dicía Jack (o destripador), imos por partes...

Entre outras películas, estes días (quen di días, di semáns) vin CARS 2. A película é continuación (nin o sospeitábades con ese nome...) da famosa Cars. Pouco teño que dicir, salvo que é a primeira peli de PIXAR que non remata de convencerme.

O tiñan difícil, xa que a primeira foi realmente moi boa, polo menos para o meu gusto, pero nesta segunda creo que caeron no sinxelo, nos efectos especiais, nos recursos que de seguro terán éxito entre os nen@s (barcos, avións, escenarios incribles) e creo que deixaron a historia de fondo, das personaxes, flouxa desde o principio.

Tampouco digo que non se poida ver; de feito, Iago a ve día si e día tamén (ata que saia outra película que lle tire máis...) pero foi unha "decepción" comprobar cómo o nivel altísimo do estudio PIXAR de animación, neste caso concreto, se viu afectado pola comercialidade (evidente) do bo producto que sacaron na primeira parte.

Haberá que esperar a The Brave....

1/7/11

período vacacional

Como queira que con bo tempo un para menos na casa, esta entrada é para indicar aos miles de seguidores do blog (xa me gustaría... pero lles teño moito cariño aos 5 fans que me seguen...) que durante o período estival as entradas se converteran nalgo caóticas no tempo, aperiódicas e máis estrafarias, se cabe, do que son agora.

Feliz Verán!!!

30/6/11

"Galicia Hoxe" pecha

Isto é un obituario en toda regra. O diario "Galicia Hoxe", un dos poucos que se publicaba en galego ata o de agora, pecha.

Segundo parece, o peche se debe, entre outras causas á crise económica e o radical recorte das axudas institucionais converten en inviable o proxecto do único diario en galego.
Herdeiro de O Correo Galego, publicouse por primeira vez o 17 de maio de 2003

Dezanove profesionais, entre periodistas e filólogos, quedan sen traballo.

O Grupo Correo Gallego manterá o espírito do xornal na rede dende www.galiciahoxe.com

Sorte na nova etapa virtual, e desgraza para os que nos quedamos sin o papel...

29/6/11

CARS, de Pixar

Cando saiu a pelicula de animación Cars nin me enterei. Foi no 2006, e ata final de ano non naceu Iago. Foi un bo ano, por moitas cousas, pero a máis importante foi ese anaco de felicidade que vai crecendo moito máis rápido do que me apetece. En fin, xa estou a divagar.

O caso é que ata o 2009 (máis ou menos) non vin a película. E foi un frechazo instantáneo...

Aquí vos deixo o trailer que no seu momento saiu. Desfrutádeo!

Todo isto ven porque o vindeiro 6 de xullo me tocará (que pena!!) ir a ver a nova película de PIXAR, CARS 2...

Xa vos contarei, pero polo que sei, as segundas partes nunca foron boas...

28/6/11

Barcelona

Xa pasou moito tempo (casi 20 anos!!!) pero esta canción ainda consegue poñerme o cabelo de punta...

Desfrutádea!!

27/6/11

ÁS VECES AS INSTRUCCIÓNS TRAEN LETRA PEQUENA

Unha muller se acerca a unha tenda de animais no barrio en busca dunha mascota "exótica". Alí se atopa cunha caixa chea de sapos e ras.

O cartel di: 'SAPOS DE SEXO' a só 20 €. cada un.

Ven coas instruccións.

A muller, excitada, mira arredor por si alguen estivera escoitando e lle di polo baixo ao dependente: ¡Quero un!

O home lle envolve un e lle di que só terá que seguir as indicacións. A muller lle paga y sae disparada para casa. Xa en casa, abre a caixa, le as instrucións moi coidadosamente e as segue ao pe da letra:

1. Tome unha ducha
2. Use un perfume exquisito.
3. Póñase un salto de cama moi sexy.
4. Métase na cama e deixe que o sapo actúe como se lle entrenou.

Se mete na cama co sapo e . . . NADA. Non ocorre nada.

Relee as instruccións e no último parágrafo ve o seguinte aviso:
'Se tivese algún problema ou pregunta non dubide en chamar á tenda'.

Asi que chama, e o da tenda lle asegura: "Estarei aí nuns minutos".
Ao ratiño xa estaba chamando á porta. A muller o recebe e lle mostra: "¿Ve? seguín as instruccións e o maldito sapo se queda aí sentado".

O home, moi contrariado, agarra ao sapo e mirándolle aos ollos lle di moi cabreado:

¡¡ESCOITAME BEN!!

¡¡¡ESTA É A ÚLTIMA VEZ QUE CHE VOU MOSTRAR COMO SE FAI!!!

24/6/11

Mapa Mundi da Vida, triste desgraza...

Estes días saiu á luz un informe da ONG SAVE THE CHILDREN no que se reflicten datos que categorizan as paises segundo a supervivenza infantil. Desgrazamente non da igual onde nazas. Iso xa o sabemos tod@s, pero ás veces fai falla pensar un pouco nos datos, datos fríos por ser números, números que poñen límite entre a vida e a morte. Triste desgraza ter un mapa mundi da vida no que non somos todos iguais...

"Mapa da Supervivencia Infantil"

• Suecia é o mellor país para nacer; Somalia é o peor. En Suecia perden a vida 3 de cada mil nenos e nenas menores de cinco anos, en Somalia, 180.
• España está no posto número 12, por debaixo de Eslovenia e por encima de Portugal.

Datos para reflexionar

• O 40% das mortes entre menores de cinco anos ten lugar no primeiro mes de vida.
• Nos países da cola hai 40 millones de nenos e nenas sen acceso sanitario básico.
• No mundo mundo faltan 3 millóns e medio de traballadores sanitarios.
• 48 millóns de mulleres, unha de cada tres, da a luz cada ano sen asistencia de matrona e 2 millóns completamente soas.

Cada no máis de 8 millóns de nenos enenas menores de cinco ano perden a vida antes de cumplir os 5 anos, 22.000 cada día, e o fan por causas prevenibles e tratables. O 99% destas mortes teñen lugar nos países empobrecidos, a metade deles na África subsahariana.

Segundo Save the Children, o mellor país para nacer é Suecia e o peor é Somalia, dunha lista de 168 países. Mentres que prácticamente todos os nenos e nenas suecos desfrutan dunha boa saúde e educación, en Somalia un de cada seis nenos perde a vida antes de cumplir os cinco anos, o 36% sofre desnutrición, o 70% non ten acceso ao auga potable e só un de cada tres nenos e nenas en idade escolar asisten a clase.

España, que ten un índice de mortalidade infantil de 4 por cada mil nenos e nenas, se atopa no posto número 12, por debaixo de Eslovenia e por enriba de Portugal.

Máis do 40% dos nenos e nenas menores de cinco anos sofre desnutrición en Bangladesh, Madagascar, Nepal, Níger e Yemen. En India e Timor Oriental, cerca da metade dos nenos están por debaixo do peso normal. En términos xerais, nos países da cola un de cada tres nenos e nenas sofre desnutrición, mentres que nos países de cabeza a porcentaxe é prácticamente nulo.

Os desertos sanitarios
40 millóns de nenos e nenas nos países máis pobres, un de cada sete, vive nun deserto sanitario, é dicir, cun acceso aos serizos santiarios básicos practicamente nulos e sen acceso a vacinas ou tratamentos para a diarrea, unha das principais causas de mortalidade infantil. Dous tercios destes nenos e nenas se concentran en tres países: 13 millóns en India, 8 millóns en Nigeria e 5 millóns en Etiopía.
--

tedes o informe completo en Save The Children.

Esbardalladas.blogspot.com non se responsabiliza das opinións verquidas polos autores das entradas nin dos comentarios que poidan xurdir das mesmas