Esbardalladas.blogspot.com non se responsabiliza das opinións verquidas polos autores das entradas nin dos comentarios que poidan xurdir das mesmas


30/1/12

MICRORRELATOS, semana 9

Ganador del 8/12, semana 9
Autor: Fernando Martínez Esteban
La cena es a las nueve

El pie izquierdo no me quiere hacer ni caso y se hace tarde. He dejado mi muñeca en el parque, con el resto de la mano y la mochila del colegio. Yo quisiera ir más rápido pero la carne se me cae a trocitos. Los huesos del pie asoman desnudos entre excrecencias podridas. Raspan el suelo. Si el tío Lauro no hubiera reventado mi otra rodilla con su escopeta... Suerte que no duele, pero a rastras va ser difícil llegar a tiempo. Mamá estará esperándome con la cena puesta, enfadada. ¿De donde vienes? Preguntará. Yo la abrazaré bien fuerte y me la llevaré conmigo.
Finalistas del 8/12, semana 9
Autor: Ángeles Díaz Sánchez
El arte del disimulo

El pie izquierdo no me quiere hacer ni caso y ahí sigue acariciando su pierna por debajo de la mesa sin tener en cuenta que soy yo el que debo esquivar la mirada desconcertada aunque complacida que me lanzan esos grandes ojos negros; soy yo el que debo partir con naturalidad el entrecot a la pimienta a la vez que finjo escuchar con gran interés la aburrida conversación del marido; soy yo el que debo disimular evitando así que mi cara revele lo mucho que me agrada lo que mi desligado pie hace y lo que su hermano derecho, más osado, ha comenzado hacer.
Autor: Iñigo Ortiz de Apodaca Corcuera
A la pata coja hacia la luz

El pie izquierdo no me quiere hacer ni caso otra vez, así que avanzo a la pata coja hacia la luz. No es la primera vez que sucede. A lo largo de mi vida me ha jugado muy malas pasadas. En cuanto me despistaba me zambullía en un charco. Espantaba a pisotones a mis parejas de baile. Tan pronto pateaba un perro salchicha como zancadilleaba a una anciana. La última fue ayer, apenas 3 meses después de que se declarase la guerra, cuando el capitán pidió voluntarios para una misión suicida y él dio un paso al frente.

26/1/12

Boil The Breakfast Early, dos The Chieftains

Hai xa tempo e tempo que teño no disco duro da memoria esta canción. Buscando información sobre ela (cousa superficial, xa que só hai que oila para saber si che gusta ou non)vexo que foi publicada no 1979!!! Eu tiña 5 anos cando saiu... Foi relanzado o álbum en 2002, pero coido que o primeiro contacto cos The Chieftains foi sobre o 1990... Toda unha vida!! Desfrutádea!!

25/1/12

RICARDO ABAD, un home??


Cando un descobre que xente que semella normal fai cousas coma esta tódolos días, comeza  dudar da súa humanidade. Non por non tela, senón por (non sei se se pode dicir) ter demasiada.

http://www.ricardoabad.com/

Noraboa! e que chegue aos 500 maratóns!!!!


Sin palabras...
curriculum deportivo

AÑO 1995:
- Travesía por Estados Unidos en bicicleta de 4.000 Km. en 20 días.

AÑO 1996:
- Cruzar Australia en bicicleta 5.500 Km. en 30 días.
- Travesía Perpignan-Irún 526 Km. en 20 horas.

AÑO 1998:
- Ruta de la Plata 550 Km. en 20 horas.
- Camino de Santiago 800 Km en 32 horas (Fue Record hasta 2007)

AÑOS 1999-2005:
- Competición en bicicleta de carretera en varios equipos nacionales.
- 12 Quebrantahuesos (3 de ellas entre los 20 primeros clasificados)

AÑO 2006:Empiezo a correr a pie; Este año realizo 5 maratones de asfalto, 2 montaña y varias carreras populares.

AÑO 2007:Realizo 5 maratones de asfalto, 3 de montaña, 15 carreras de diferentes distancias y varias travesías:

- Travesía de las Bardenas Reales: 75 Km. en 5 horas 59 minutos
- Travesía los Monegros (Huesca-Caspe): 123 Km. 9 horas 50 minutos.
- Travesía Asturias (Valdegrande-Candas): 121 Km. 19 horas 40 minutos.
- Travesia Navarra (Endarlaza-Cintruénigo): 165 Km. en 18 horas.
- 24 Horas de TV3 : 184,6 Km.
- 4º Clasificado en la 1ª Xtrem Trail 2007.

AÑO 2008:- Cañada Roncaleses (GR-13): 170 Km. en 22 horas 45 minutos.
- 30 Maratones en 30 días en el mes de agosto.
- Quebrantahuesos corriendo en 29 horas 40 minutos.
- Travesía España: Tarifa-San Sebastian 1.220 Km. en 14 días y 5 horas.
- Premio 2008 Deporte y Corazón.

AÑO 2009:
- 150 Maratones en 150 días.
- Larra-Larraun (146 Km) en 19 horas 30 minutos.
- 4 Maratones consecutivos (168,8 Km) en 20 horas 40 minutos.
- 189 Kilometros en 24 horas.
- 238,5 Kilometros en 34 horas sin descanso.
- 8 Maratones en 58 horas y 19 minutos.
- Nominado al Premio Principe de Asturias del Deporte.
- Tafalla-Gerona-Motril: 1750 kilometros en 23 días.
- Premio al Gesto Deportivo Navarro 2009.
- 24 Horas en pista por la discapacidad intelectual: 709 vueltas y una distancia de 194,5 Kilometros.
- Premio al Mejor Deportista Tafalles 2009

AÑO 2010:
- Nombrado Caballero de Honor de la Orden del Cuto Divino
- Tafalla-Javier-Tafalla 97,4 kilometros en 9 horas y 34 minutos.
- Irati-Xtrem 134,3 Kilometros en 17 horas
- Motril-Portugal-Cornisa Cantabrica: 2000 kilometros en 26 etapas.
- Quebrantahuesos 2010: 28 horas 53 minutos.
- 187,85 km circuito urbano alrededor de Tafalla en 32 horas y 32 minutos
- 92 Maratones consecutivos en otros 92 días

AÑO 2011:
- YEAR OF MARATHON. 365 Maratones en 365 dias.

MARCAS PERSONALES:
1/2 Maratón: 01h 19´48´´ Media Maratón de Trubia (Asturias) 2008.
Maratón: 02h 46´11´´ San Sebastian (Guipuzcoa) 2009.
100 Km.: 08h 36´44´´ Madrid.
24 Horas (Ruta): 189 Kilometros.
24 Horas (Pista): 194,5 Kilometros


24/1/12

O espermiograma do avó....

O doutor lle pide unha mostra de esperma a un home de 85 anos como parte do seu chequeo anual, lle da un frasco e lle di:

"leve este frasco a casa e traiao mañán coa mostra de esperma".

Ao día seguinte o home de 85 anos volve ao consultorio do doutor e lle entrega o frasco que se atopaba tan vacío e limpo como o día anterior.

O doutor lle pregunta que pasou e o home lle explica:
"Primeiro intentei lograr o cometido coa miña man dereita e nada.
Despois tratei de facelo coa man esquerda e aínda nada.
Logo lle pedín axuda á miña esposa.
Ela tratou de facelo coa súa man dereita, despois coa súa man esqerda e aínda nada.
Ella dixo, xa sei como. Probou coa boca, primeiro cos dentes postos. Despois tentouno sen os dentes e nada.

Chegou a miña nora e dixo, ¿A mín me van a ensinar? Probou un bon rato en posicións distintas e cada vez máis estrafalarias e non houbo forma.

Incluso chamamos a Susi, a veciña de ao lado, e ela tamén tratou, primeiro coas dúas mans, logo baixo o brazo e ata apretando entre os xeonllos, pero nada....


O doutor estaba en estado de shock "Vostede llo pediu á súa nora e á súa veciña?"

E o vello contestou:


Si, doutor, ningún de nós puido abrir o frasco.


23/1/12

MICRORRELATOS, semana 8

Ganador del 1/12, semana 8
Autor: Rubén Gozalo Ledesma
Medidas disciplinarias

Por fin quietas. El viernes, mis manos se enfadaron y me declararon la guerra. Yo les daba órdenes, pero como si hablase con las piedras. Para dejarme en ridículo, me bajaban los pantalones en plena calle o se negaban a llevarme las bolsas del supermercado. Lo peor era cuando tenía que ir al servicio y no me quedaba más remedio que pedir ayuda al abuelo Blas, aquejado de parkinson. Anoche solucioné el problema y me corté las manos. Hoy me he levantado tarde y el pie izquierdo no me quiere hacer ni caso.
Finalistas del 1/12, semana 8
Autor: Ricardo Álamo
Las sombras

Por fin quietas. Pero el hombre y la mujer que esperan el autobús aún siguen estupefactos después de ver copular a sus sombras.
Autor: Rocío de Pedro Sánchez
Ruido

Por fin quietas, suspiró, y recorrió de puntillas toda la habitación para evitar que se despertaran. En la puerta se dio cuenta de que todavía tenía un cuento entre sus manos y una sonrisa iluminó su cara. A pesar de lo revoltosas y agotadoras que eran, las adoraba. No quería estar sola, miró el reloj, marcaba las ocho; “Todavía es pronto”, pensó. Dejó caer el libro al suelo y esperó unos segundos. Después una dulce voz rompió el silencio:
—¿Mamá? —ella sonrió.
----------

Polo inquedante da situación, o gañador meréceo, pero o relato "Ruido" me resulta moi, moi cercano.

20/1/12

DESORIENTADO 31

Nina sempre tiña a mesma sensación ao salir da cámara de descontaminación. Limpeza. Non limpeza como se pode entender de xeito caseiro, nin sequera limpeza hospitalaria, con controis de infestacións e infeccions, aire acondicionado, etc. A limpeza á que se sometía a todos os membros do equipo ao entrar na zona “Cryo” cáseque chegaba a nivel celular. A pel queda como recén estrenada, como a dos nenos pequenos, sen mácula algunha. O peor de todo era a dor de cabeza. Non duraba moito, pero a parte esquerda do cráneo quedaba sensibilizada durante varias horas. O equipo non daba achado a razón para esa extraña dor, pero os beneficios da descontaminación superaban con moito a incomodidade da dor. Os outros efectos secundarios eran imperceptibles, ainda que é certo que desde o incidente de Sara o acceso estaba totalmente restrinxido. O proxecto non permitía “de facto” que ninguén máis que Nina entrase e saíse da zona. Con razón ou sin ela, ata que estivese solucionado, a zona Cryo estaba illada do mundo, agás pola presenza da Turbina.

18/1/12

Bohemian Rhapsody, de Queen

Se tivese que describir esta canción faría un simil a un libro. En realidade tódalas cancións teñen incicio, nudo e desenlace, pero nesta canción hay tantos matices que a súa duración permite aprecialos case á primeira. Pero o interesante ven cando a escoitas non unha vez, nin dúas....

desfrutádea!

17/1/12

CASILLA PARA CIENCIA NA DECLARACIÓN DA RENDA

Se queredes simplemente que na Declaración da renda apareza una casilla para donar el 0,7% á ciencia, entrade no link  e asinade nun recadriño á dereita.


A CIENCIA vos estará eternamente agradecida!
 http://actuable.es/peticiones/casilla-apoyo-la-ciencia-la-declaracion-la-renta

16/1/12

MICRORRELATOS, semana 7

Ganadores y finalistas: NOVIEMBRE, 2011

Ganador del mes: Ricardo Hierro

Ganador del 17/11, semana 7
Autor: Ricardo Hierro
Las manos

—Muerto pero mío.
Eso fue lo que chilló Marcela Quijano cuando irrumpió en la alcoba y descerrajó tres tiros sobre el rostro asombrado de Eliseo Pellicer, su marido. De los rincones de aquel dormitorio fueron saliendo entonces, como fantasmas, todas las amantes con las que Eliseo había gozado. Abandonaron la habitación susurrando una letanía de a mí no me mates, déjame marchar. La procesión de mujeres en camisón huía a pasitos cortos, tratando de no interrumpir el duelo de Marcela que, volcada sobre la cama, sostenía entre sus manos las manos desmayadas de su esposo. Manos grandes, nudosas y quietas. Por fin quietas.
Finalistas del 17/11, semana 7
Autor: Enrique Mochón Romera
Sombra aquí, sombra allá

"Muerto pero mío, descansa bajo mi amparo". Martín dice cosas así mientras maquilla a los muertos, cuando no les pellizca la mejilla o los besa en la frente. Dice que eso les hace bien. Procura siempre peinarlos sin tirones y cuando acaba los perfuma como si fueran de fiesta. Luego, camino de casa, continúa pensando en ellos. A veces cuando llega le toca maquillar a su mujer. Es algo que le exaspera. Y no es porque esté cansado, ni porque sepa con certeza que hace tiempo que no es suya. Lo que ocurre es que no hay manera de que se esté quieta.
Autor: Nacho Rubio Arese
Matriarcado con almuerzo

Muerto pero mío. Todas lo deseaban con locura, sí, pero él no se dejaba seducir por cuerpazos voluptuosos. Allá donde fuese lo seguían mil pretendientes, lanzándole insinuaciones lascivas. Yo en cambio me mostraba distante y misteriosa, nunca intenté provocarlo y aguardaba mi oportunidad en la sombra. Quizás por eso se me acercó el día en que ya no pudo más, confiando en que sería diferente a con el resto. Me mostré muy complaciente, dejándolo disfrutar de mí, hasta que sentí un poderoso espasmo recorrerlo y su simiente que me inundaba. Entonces empecé a devorarlo por la cabeza, como haría cualquier mantis bien educada.
------------------------

Coincido neste caso co criterio dos que elixirono relato gañador. Simplemente dicir que ogallá non existisen esas situacións...


13/1/12

DESORIENTADO 30


Tanto Dimitri coma mín saímos da gruta totalmente noqueados polas implicacións que só albiscabamos ao lonxe debido ao “suceso” na cova. A partir dese momento, un acordo tácito se produciu como por arte de maxia (máis ben me parece que foi por un prosaico acolloe...) entre nós. Quedaban meridianamente claras varias cousas: non podiamos contar nada do sucedido a ninguén ata volver á cova; non podiamos voltar á cova sen material específico de buceo espeleolóxico; non podiamos tardar moito en facelo (voltar) xa que ainda que o tramo no que atopamos o lago subterráneo estaba apartado das rutas principais de espeololoxía, puidera ser que outra expedición, tanto profesional como de lecer, aparecese no bordo do lago subterráneo. Un golpe de luz frontal e todo quedaría á vista... as pegadas que Dimitri e eu deixamos ao borde do lago eran evidentes, non só porque se achegaban ao mesmo borde, senón porque non había pegadas de volta. Dimitri me contou algo sobre os indios americanos e unha película na que un deles andaba hacia atrás sobre as súas pegadas para despistar aos seus perseguidores, así que de alí saímos de cú. A verdade é que, unha vez fóra da cova, todo aquilo semellaba unha paranoia e ata daba risa... Meu! A quen íamos despistar, se as pegadas chegaban ao lago e alí “desaparecían”... Si algúen chegaba ata alí buscando, por un lado quedaría pampo mirando aos lados, pero outra posibilidade máis inquietante se abría paso; se “algo” saía do lago, só tería que seguir un par de pegadas para saber o camiño de saída da cova....

12/1/12

Blues del Pescador, de Celtas Cortos

Hoxe teño o pracer de presentarvos (para os/as que non o coñezades) unha versión dos Celtas Cortos que fixeron recentemente (2010) do famoso tema Fisherman´s Blues publicado no 1988 polo grupo de rock británico The Waterboys
Desfrutádeo!!



pd: particularmente a min me gusta máis a versión orixinal, pero me parece unha excelente adaptación...

11/1/12

Guia de Literatura Infantil e Xuvenil non discriminatoria

Como acontece moitas veces, buscando unha cousa atopas outra igual (polo menos) de interesante. No seguinte enlace podedes atopar a guía de de Literatura Infantil e Xuvenil (para os que somos pais e tamén para os que non o sodes...) non discriminatoria. Coido que é importante facer un esforzo para que a lectura de libros e contos aos nosos fillos ata que aprendan a ler, e despois tamén, sexa buscando a igualdade entre sexos e a non discriminación.

Ánimo!!

http://igualdade.xunta.es/node/1223

Guía en formato pdf

10/1/12

Balance

A verdade é que non sei dende cando teño o costume de facer balances. Xa non me acordo, e tanto da. O caso é que a miña cachola non acouga ata que, dun xeito ou doutro, fago balance. O devandito balance pode ser dun período concreto da miña vida (non moi extenso, tamén debido isto á miña teima de facer balance. Dende o último non soe pasar moito tempo) ou tamén dunha conversación especial, dun momento concreto que deixa pegada na miña memoria ou de calquera situación ou circunstancia. Algo, non sei que, produce dun xeito irresistible que comece a cismar e a darlle voltas ata que fago balance.

E estes días ando co balance das festas e do fin do 2011. Un ano que no persoal se pode dicir que rematou mellor do que empezou (que non é malo, senón todo o contrario) pero que me deixou un regosto amargo ao sair da esfera máis cercana, da miña familia. Un ano que terá como hitos, entre outros, as revoltas nos países árabes do norte de África, a desgraza do maremoto que destrozou a central nuclear de Fukushima, o principio do fin de ETA e as implicacións políticas que iso supón, as eleccións xerais que trouxeron un cambio de goberno por demérito do actual, que non por mérito do electo (ao meu parecer).
E tamén a incongruenza de rematar o ano e comezar o novo, como si as 24 horas anteriores á fin do ano fosen distintas ás 24 h de comezo do ano.

Bueno, para ser realista, o feito de querer que sexan distintas, fan que sexan distintas. Normalmente, as 24 horas posteriores ao comezo de ano se pasan entre nebulosas máis ou menos espesas, dependendo dos graos das bebidas "espirituosas" que se consuman. E cando te decatas, xa é día 2 de xaneiro (me cagí na...) así que xa perdiches 1 día do novo ano e semella que o día 2 xa vai todo descabalgado pola perda. En fin...

que carallo terá todo o anterior que ver co balance?

Xa se me ocorrerá algo...

9/1/12

MICRORRELATOS, semana 6

Ganador del 10/11, semana 6
Autor: Carolina Rangel
Gané

Y nada más existió hasta el próximo tren. Desde que obtuve la orden del juez hasta que vi bajar a mi esposo de aquel vagón, estuve en suspenso. Treinta años es mucho tiempo, pero siempre supe que ese día llegaría, se lo quité a la barragana. Pregunté si le podíamos abrir los ojos, quería que él también me viera. Nadie me contestó y yo no insistí, porque en realidad lo importante era que volvía a ser mío, muerto pero mío.

Finalistas del 10/11, semana 6
Autor: Héctor De Paula
Los ignorados

Y nada más existió hasta el próximo tren, cuando el jefe de la estación dijo: "Otra vez completo, la semana siguiente se detendrá", guardó su silbato y colgó la gorra en la boletería. Los que siempre esperaban volvieron a sus casas, al bar, a los naipes, al hastío. Los niños miraban con asombro la moneda que habían puesto sobre la vía, aplastada, como sus ilusiones de subirse al tren. Una muchacha con su valija permaneció sentada en el banco del andén dispuesta a seguir esperando. Mientras tanto, el guarda recorría los vagones asegurándose que todos los maniquíes estuviesen en su sitio, antes de pasar por la siguiente estación.
Autor: Jesús Urbano Sojo
Adolescentes

—Y nada más existió hasta el próximo tren— terminó de decir Jorge, mientras la linterna le seguía iluminando su rostro. Varias chicas se abrazaban entre ellas, asustadas. Algunos chicos se hacían los valientes, haciendo chistes. Yo también sentí un escalofrío. No por lo que acababa de escuchar, sino porque notaba la mano de Carlos rozando suavemente la mía, bajo mi manta. Descubrir aquella emoción era como una montaña rusa. Mi cuerpo entero se decantaba por abalanzarme sobre él y besarlo. Pero qué pensarían los demás. Yo...
—Antonio, ahora te toca a ti.
Y entonces me pasaron la linterna.

5/1/12

PROXECTO TRASNO

Tradución de software libre ao galego.

Desde Esbardalladas.blogspot.com queremos dar pulo a este proxecto que se explica por si mesmo, a tradución de software libre ao galego, para poder axudar a:
- Usar software libre en galego:
navegadores web, estilo FIREFOX ou CHROME, xestores de correo electrónico como THUNDERBIRD, suites de ofimática estilo OPENOFFICE, LIBREOFFICE
contornos de escritorio como KDE, GNOME e LXDE
distribucións de GNU/Linux como UBUNTU, OPENSUSE, MANDRIVA ou DEBIAN.

- Promover o uso de software libre en galego.
- Comunicar erros que atopes na tradución ao galego.

qué é o software libre?

Ademáis de connotacións éticas, o software libre destaca pola eficiencia, a seguridade, a innovación, a competitividade, a solidariedade e sobre todo a liberdade.

Para que un programa sexa considerado libre ten que cumprir coas 4 liberdades básicas:
- Dereito a usar o programa sen restriccións onde se queira, como se queira e para o que se queira.
- Dereito a estudar como funciona o programa e se se desexa, adaptalo ás necesidades específicas de cadaquén.
- Dereito a distribuir copias aos amigos, empregados, coñecidos e a calquiera persoa que se desexe.
- Dereito a mellorar o programa, publicar e distribuir as melloras ao públicok, ou a quen se desexe, contribuíndo así á comunidade.

O proxecto trasno existe desde o ano 2000, e foi o resultado da fusión de dous grupos que traducían software libre ao galego de forma independente. Se queredes colaborar ou máis información, entrade en http://trasno.net

3/1/12

CÓMO FACER UN CAMBIO DE ACEITE


-------------------------------
MODO OPERATIVO PARA MULLERES
1. Achegarse ao taller cando o coche indique que temos feitos 15.000 km dende o último cambio de aceite.


2. Beber tranquilamente un café lendo unha revista.
3. 30 minutos despois pagar e sair co coche a punto.
Gastos :
Cambio de aceite        70,00 €
Café                           00,90 €
------------------------------------
Total                          70,90 €

MODO OPERATIVO PARA HOMES

-------------------------------------------------------------
1. Achegarse ao concesionario e mercar o aceite, un filtro de aceite e un pequeno ambientador olor vainilla. Comprar igualmente terra para gatos (para absorber as eventuais trazas de aceite que poidan ir ao chan) e lavavaixelas (para lavar as mans)
2. Decatarse que ainda temos gardado o aceite do último cambio e no canto de levalo ao punto verde máis próximo, enterralo no fondo do xardín
3. Abrir unha cervexa e bebela
4. Perder 30 minutos buscando os elevadores. Poñer o coche sobre os elevadores
5. De cabreo e de frustración, abrir outra cervexa e bebela
6. Colocar unha vella pota baixo o motor
7. Buscar unha chave de aceite do 17 para quitar o tapón de vaciado do aceite
8. Abandonar a búsqueda despois de 1/2 hora
9. Afrouxar o tapón de vaciado do aceite cunha chave inglesa
10. Deixar caer o tapón dentro da pota chea de aceite quente. Queimar a man cando o sacas.
11. Renegar (Puto tapón… Cabr.., fillo Put…Me cago nos teus Mort…)
12. Beber outra cervexa mirando como o aceite cae lentamente.
13. Buscar a chave para o filtro do aceite
14. Abandonar a búsqueda despois de 1/4 de hora. Taladrar o filtro cun parafuxo. Desparafuxar o filtro de aceite
15. Cerveza
16. Un veciño se acerca. Terminar o pack de cervexa con él.
Xa acabaremos o cambio de aceite mañán
17. Ao día seguinte, retirar a pota chea de aceite de debaixo do coche. Ir vaciala no burato do fondo do jardín. Encher o burato coas mans.
18. Extender a terra para gato sobre o aceite inevitablemente extendido no paso 17
19. Cervexa. ¡¡Ah no, merda, rematamola onte!!
20. Ir ao Carrefour co coche da muller. Comprar un novo pack de cervexa. Volver.
21. Vaciar o primeiro litro de aceite novo no motor
22. Lembrar o tapón, golpeando coa man, do paso 10
23. Correr a pola perola usada para o aceite para recuperar o tapón. Non atopar nada
24. Lembrar ter tirado o aceite usado dentro do burato do burato do xardín con tapón dentro.
25. Beber unha cervexa
26. Desenterrar penosamente o burato coas mans para atopar o tapón dentro da terra empapada de aceite
27. Decatarse de que o primeiro litro de aceite novo se esparciu polo chan do garaxe (¡¡¡¡¡¡Joder!!!!!!!!)
28. Beber unha cervexa
29. Apretando o tapón de vaciado, facer patinar a chave inglesa golpeándose violentamente os dedos e por moi pouco os ovos.
30. Proferir un abominable xuramento (Cago en Dio…) e golpear la cabeza coa carrocería do coche ao tentar erguerse
31. Re-proferir un abominable xuramento (Cagooooooooo en Dioooooooooo…)
32. Anudar un trapo arredor dos dedos cheos de sangue, de terra e de aceite
33. Lanzar con rabia ao outro lado do garaxe a chave inglesa, que acaba a súa loca carreira baixo un estante,  xusto ao lado da chave de filtro buscada no paso 13.
34. Cervexa
35. Lavar as mans e a fronte, poñer as vendaxes necesarias
36. Cervexa
37. Cervexa
38. Verquer os 4 litros de aceite novo restantes no motor
39. Cervexa
40. Baixar o coche dos elevadores
41. Romper accidentalmente un dos elevadores
42. Dar marcha atrás ao coche para poder extender terra para gatos sobre o aceite caído no paso 21
43. Cervexa
44. Dar unha pequena volta para probar o coche e volver a comprar cervexa
45. De regreso, Control de alcoholemia e multa por conducir bébedo
46. Inmovilización do coche e esperar a que veña a muller a buscarnos
Gastos :
Aceite, filtro de aceite, ambientador olor vainilla                    50 €
Terra para gatos e lavavaixelas                                              18 €
Cervexa                                                                               25 €
Xogo novo de elevadores                                                   75 €
Multa por conducir baixo os efectos do alcol                   900 € + 6 puntos
Gastos de grúa e depósito                                                   250 €
----------------------------------------------------------------------------------------

Total                                                                                1308 € + 6 puntos


--------------------------------------------------------------------

FELIZ 2012!!!

Tendo en conta que comeza o ano 2012 (fin do mundo segundo o calendario maia...xa veremos!!), que ainda hai xente de vacances, que tiven unha axenda algo apretada antes das festas (nada importante, pero que te lías e te lías e non das atendido a todo),

ben, pois tendo en conta todo iso, só me resta dicir ¡¡ FELIZ 2012 !! Esbardalladas volve con ánimo (espero) e agardo que durante este ano se completen varias cousas, entre elas, o relato de Desorientado (grazas polo tirón de orellas, zeke!!) e tamén algunha sección nova. Temos un proxecto que a verdade é que a mín me fai especial ilusión, pero non quero avanzar nada ata ter material que ensinar.

Comezamos!!!