SAGA CREPÚSCULO, de Stephenie Meyer

A verdade é que xa comecei con mal pe a miña incursión no mundo de crepúsculo. Primeiramente porque vin primeiro as películas que sairon ata o de agora: Crepúsculo (1), Luna Nueva (2) e Eclipse (3) antes que ler os libros. Están agora mesmo rodando Amanecer (4), que terá 2 partes e se estrenará a finais de 2011, creo.

Despois de ver as 3 primeiras películas tiven varias reaccións. Vou tentar poñelas por orde.

1.- As películas me pareceron dedicadas a un público moi concreto: os adolescentes. Non aparece nelas ningún dos elementos típicos dunha historia de vampiros: sangue, sexo, medo, escuridade, etc.
2.- Ai un elemento que coexiona todo, que é o amor e a protección. Isto resulta algo chocante cando a temática está tan estandarizada, como son os vampiros ou os licántropos.
3.- As personaxes me chamaron a atención, non só cada unha en particular, senón as relacións que se establecen entre eles e que están baseadas na suposta "humanidade" que logran acadar tras moitos anos de renuncia á súa verdadeira natureza de Cazadores de Humanos.

Vendo estas reaccións, nunca poría entre as 10 películas que máis me gustaron a estas 3... pero como me coñezo, sabía que non ía parar ata ter lido os libros nos que están baseados os films. Necesitaba saber máis do que aparece na pantalla, as motivacións, as historias detrás das caras bonitas e, sobre todo, si os libros tiñan tamén esa clave de unión, ese nexo que sostén toda a obra, o AMOR. E por iso, despois de ler os primeiros 4 libros, teño varias conclusións tamén:

1.- Verdadeiramente o que se ve na pantalla reflicte claramente a intención da escritora. Todo está baseado nas relacións amorosas entre os protagonistas e o instinto de protección que produce o enamoramento, ao estilo de "Romeo e Julieta", pero a moita distancia en canto a calidade.

2.- A autora aproveita os elementos da cultura popular arredor das lendas que nos atraen (vampiros, licántropos) para darlle un xiro e usalos para os seus fins. Iso non me parece malo necesariamente. De feito, a explicación que da sobre a necesidade que teñen os vampiros de evitar o sol non está mal (ainda que se pode mellorar, ao meu parecer) e podería considerarse (e ao mellor é así dentro duns anos) unha revisión do mito do vampiro. En canto aos licántropos, realmente me parece moi orixinal a súa posta en escena, ainda que realmente os que aparecen na obra non sexan licántropos propiamente, senón cambiadores de forma. Ai unha diferenza importante, xa que limita moito menos a utilización das personaxes para o que quere a autora.

3.- Os tres primeiros libros en si mesmos rematan un arco argumental sólido e con entidade propia. Sendo así, a necesidade de continuar a historia entre a humana (virxe e por enriba de todo co rol débil), o vampiro e o licántropo pareceume comercial. Pero tamén teño que dicir que me alegro de ter lido o libro 4º. En Amanecer, a autora explora un concepto que aos que nos gusta a temática escura, seguro que se nos ocorreu. E teño que dicir que o argumento do 4º libro me enganchou máis.

4.- Tanto nos libros como nas películas toda a obra ten un certo cheiro a "El Equipo A". Aquí non morre ninguén (dos importantes). Creo que esa é a peor das características da obra. Semella que á autora lle importaban demasiado as personaxes como para que lles pasara algo irremediable.... Por un lado te alegra saber que, ao final, todos son felices e comen perdices, pero por outro (o maioritario no meu caso), te defrauda iso mesmo...

5.- Teño que dicir que a autora (Stephenie Meyer) parece claramente influenciada na súa obra pola súa opción relixiosa. Segundo parece, os mormóns promoven a pureza e a abstiencia sexual como un dos medios de acercarse a Deus

En fin, haberá que ver as películas que versionan o 4º libro e pouco máis. Creo que, ata o de agora, a versión moderna dos vampiros que mellor me cadra a min é a de Anne Rice.