Mientras vivimos, de Maruja Torres

Cando Iago nos trouxo o segundo libro do préstamo para pais que se está a levar a cabo este ano xa sabiamos que a elección fora boa.

Ademáis de ser premio planeta no ano 2000 (hai xa 11 anos!) sobre todo o que me atraeu do libro foi a súa autora. Leo a columna de Maruja Torres no semanal de "El País" sempre que podo, e nunca defrauda. Como o libro.

Ésta é unha historia deliciosa sobre 3 xeneracións de mulleres, conectadas entre si por sentimentos tan dispares como celos, envidia, amor e devoción, as súas vidas entrelazadas dun xeito inseparable pola especial facultade que, ao meu parecer, ten a autora para facer personaxes creibles. Non é certo, non só son creibles, son case reais! Lendo o libro, chegas a saber cómo con Teresa, Regina ou Judit, pero ainda que as coñezas, hai que ler ata o final para saber qué sucede, que fai cada unha delas coa súa vida, e por conseguinte, coa vida das demáis.

Hai unha frase que aparece ao final do libro, non creo que sea spoiler, pero da que pensar. Ao mellor así, sacada de conexto non ten a mesma forza, pero agardo que si vos pica a curiosidade, leades o libro. Moi recomendable!

"La verdad es algo que nunca hace daño, aunque te torture"