Revoltas en Libia

Vendo cómo a opacidade dos medios de comunicación nos impide ter información veraz sobre o que está a pasar en Libia, non podo nin imaxinar o terror que debe producir estar metido no medio deses ataques por parte do propio exército á población civil.

Se fala xa de máis de 300 mortos, bombardeos, disparos con munición real e desaparición de protestantes, todo iso mentres desde a Unión Europea se produciu unha declaración morna e descafeinada condenando a violencia. Mentres morre xente, desde aquí se está preocupado polo suministro de petroleo (como non!!) ou da amenaza da inmigración masiva. Meus, se comezan a chegar oleadas (ondanadas que diría Manquiña) de Libios a Italia, non serán inmigrantes. Serán refuxiados, e o tratamento é distinto.

E nós aquí estamos hoxe a lembrar o intento de golpe de estado que sucedeu o 23-f, ai 30 anos. 30 anos no que España avanzou incriblemente nos dereitos e liberdades (tamén é certo que queda moito por facer...) pero ai que ter en conta que eses 30 anos que levamos aquí (afortunadamente) con melloras grazas ao fallo do golpe de estado, son bastante menos dos que leva Gadafi gobernando Libia. O tipo leva no poder desde o 1969 (xa me mareo só de pensalo) coa connivencia da Unión Europea e do resto do mundo, que lle leva rindo as grazas desde que tomou o poder.

Ogallá todas estas mortes sirvan de algo.

Gadafi: ’Moriré como un mártir’