Esbardalladas.blogspot.com non se responsabiliza das opinións verquidas polos autores das entradas nin dos comentarios que poidan xurdir das mesmas


9/3/10

AS MARAS SUDAMERICANAS



blogueado por Berto, free-blogger

A Mara Salvatrucha
Ë a maior pandilla de El Salvador, aglutina aproximadamente ao 70% de todos los pandilleiros do país. Tén unhas características propias moi determinadas. Foi creada nos anos 80 en California por emigrantes salvadoreños, como resposta ás pandillas xa existentes.
O nome de Mara Salvatrucha: A palabra "mara", se emplea no Salvador co significado de xente alborotadora. "Salva", de salvadoreño. Efinalmente, "trucha", ven a significar listo ou espabilado.
Na zona de Los Angeles, a Mara Salvatrucha adoptou o número 13, xa que esta zona está controlada pola Mafia Mexicana, o 13. San Francisco é territorio da 14, por eso no norte de California a MS tomou o número 14.
Así que a Mara Salvatrucha está dividida en dous, a MS 13 no sur de California e a MS 14 no norte.
Ao finalizar a guerra civil salvadoreña, os xuizes da zona de Los Angeles comezan a deportar a pandilleros de volta a El Salvador. Desta forma, a MS 13 se instala con forza no país, mentras que a presenza da MS 14 é mínima.
Xunto coa MS 13, tamén chega a El Salvador a Calle 18, a pandilla máis poderosa de Los Angeles. A guerra que mantiñan estas pandillas nas calles de Los Angeles, se translada inmediatamente a El Salvador.

 
A MS 13 non ten un alto grao de organización, non hai un lider definido para todo o país, senón que hai varios lideres que en xeral son reconocidos polo seu prestixio. Os enfrentamentos entre membros da mesma pandilla son moi comúns.
Para entrar na MS 13, o aspirante a pandilleiro debe ser "brincado"; o brincamento consiste en pelear con tres membros de la pandilla, durante 13 segundos, e aguantar con valor. No caso de que o futuro pandilleiro sea de complexión moi forte, terá que pelexar contra cinco. O importante é que sufra durante a pelexa, para así demostrar o seu valor.
Non é obrigatorio tatuarse, pero a inmensa maioría dos pandilleiros o están, con tatuaxes alusivas á pertencia á pandilla. Nalgúns casos as tatuaxes se fan en lugares moi visibles, como a cara ou a fronte. Esto se debe a que ol pandilleiro está orgulloso da súa pertenza á pandilla.



A Mara 18



Esta é outra das maras máis coñecidas (tristemente) de Centroamérica. Poderíase calcar case o mesmo que no caso da MS13 para falar da organización, iconoloxía, relixión desta mara, pero o que me impresionou realmente foi o documental de Christian Póveda "La vida Loca"

Durante ano e medio, o periodista de investigación Christian Póveda introduciuse e gravou imaxes sobre a vida de varios membros da Mara18. Parece que mentres estivo rodando o documental, o periodista foi testemuño alomenos de 7 homicidios. A través da vida de distintos membros da pandilla, vaise vendo cómo se misturan dun xeito terrible o nacemento dun bebé, a violencia, a relixión, a miseria, a morte e as drogas nunha espiral sen fin. Dende o intento dun grupo de pandilleiros que forman unha ONG para crear unha panadería ata os tiroteos, xuizos por crimes, familias totalmente destrozadas pola violencia, vaisenos presentando unha realidade social dun país, pero pode dicirse que esa realidade está máis preto do que cremos. Ao outro lado das verxas que nos protexen nas cidades, nas urbanizacións residenciais, e que nos fan sentir seguros, hai un mundo de miseria e ilusión. Ilusión por ser capaz de levar unha vida, unha vida que se escolle, como é o feito de entrar na pandilla, pero unha vida condenada á desgraza, rodeada de miseria, drogas, armas e cárcere.
O fenómeno das maras impresionoume moito, xa que como colectivo teñen unha forza incrible. Dentro da mara estás protexido, eres forte, sínteste ben e podes facer cousas que nunca pensaras. Hai unhas regras, o que vai moi ben para non ter que pensar, para non facer crítica, para agocharse.
As maras son moi territoriais e a estética é moi importante para elas, polo que as guerras entre maras son o día a día nestes territorios. E iso produce un regueiro de mortos continuo, sen fin, xa que a cada morto dunha pandilla sigue unha vinganza nos membros da outra pandilla, nunha espiral de violencia sen fin.

O periodísta foi asasinado o pasado 4 de setiembro de 2009, asasinado de catro disparos á cara.Un grupo de desconocidos asesinou a balazos ao fotógrafo hispano-francés. O seu cadáver foi hachado no pequeno poblado de El Rosario.
Ata o momento non se resolveu o caso, pero todo apunta a que membros da mesma mara que foi filmada poderían ser os responsables do crime.
Aqui vos deixo a primeira parte do documental. Se vos interesa, está dispoñible en youtube:



No hay comentarios:

Publicar un comentario