Rango

Tiven a oportunidade de ver a película de animación "Rango" no cine. É un gusto poder ir ao cine actualmente, xa que entre que a entrada che costa un ril, e as pombiñas e coca-cola outro, só poderías ir unha vez máis... pero, bromas aparte, sentarse en calquera dos cines de hoxe en día, co sistema (me gusta moito dicilo) dolby incredible surround (e aquí sairía unha especie de son hhhhhhhhhhhhhhhhuuuuuuuuuuuuuuuuuuuummmmmmmm) está xenial.

Ademáis e polo mesmo motivo (o dos cartos) agora se deixas pasar uns días desde o estreno, podes case asegurar ter un dos mellores asentos para desfrutar da película escollida.
Por motivos que agora entenderedes, ultimamente vexo moito cine infantil (teño dous nenos pequenos...^^) pero confeso que antes de ter nenos tamén me gustaba ver cine infantil, de animación ou como queirades chamalo. Creo que agora desfruto máis das películas infantis porque vexo o efecto que lle produce a un neno, ao meu, e o paso xenial!.

Como me pasou con Rango, a película que vin estes días, e que resultou ser unha HOMENAXE ao cine do Oeste, ás películas de John Ford, de Sergio Leone, de Clint Eastwood, de Jack Palance e tantos outros. Dígovos que é indispensable!